مرحوم شیخ عباس قمی حکایتی از شیخ مهدی ملّا کتاب نقل کرده است که: مرحوم شیخ مهدی در سال آخر عمر خود قصد حجّ کرد. به او گفتند: خوب است به کربلا مشرّف شوی و عرفه را در خدمت حضرت امام حسین علیه السلام باشی که ثواب حجّ دارد.
فرمودند: می خواهم مکه روم به دو جهت: یکی آن که شاید در رفتن یا برگشتن در بین راه وفات کنم و حقّ تعالی مرا داخل فرماید در روضه و آن مکانی است در بهشت که در اخبار وارد شده که آن مختص به کسی است که در راه مکه می میرد و دیگر آن که فایز و رستگار شوم به اجتماع با حضرت بقیةاللَّه فی الارضین مولای ما صاحب الزمان علیه السلام چون آن بزرگوار در هر سال در موسم حجّ حاضر است.
پس شیخ حرکت کرد و به مکه رفت. چون از سفر حجّ برمی گشت در میان راه وفات نمود و به دار باقی شتافت.[1]
پی نوشت:
[1] شیخ عباس قمى، فوائد الرضویه، ص 684
جستجو در قاموس نور