چه کسانی از علما و بزرگان ادیان ابراهیمی وصیت نامه داشته اند و متن این وصایا در کجاها موجود می باشد؟
1-وصیت در لغت به معنای اندرز و نصیحت است و هم به معنای مهرورزیدن ولی در اصطلاح فقهی وصیت از عقود است و عبارتست از تسلیط بر تصرف پس از مرگ در اموال یا تملیک عین یا منفعت است پس از مرگ.
از حضرت رسول خدا(ص) نقل است که فرمود شایسته نباشد مسلمان به بستر خواب برود و وصیت نامه اش به زیر سرش نباشد [i] .
2-پیامبر اکرم(ص) وصایایی دارد که در کتب حدیث مضبوط است من جمله آن کتب کتاب تحف العقول عن آل الرسول است و بحار الأنوار ج 77 و 75 و هم چنین حضرت امیر(ع) وصایایی دارد که در نامه های نهج البلاغه و در کتب حدیثی موجود هستند و بقیه ائمه هدی علیهم السلام نیز وصیت های معنوی و سیاسی اجتماعی خود را دارد.
3-علماء بزرگ اسلامی و اخلاقی صحیفه های نفیسی از توصیه های اخلاقی و سیر و سلوک معنوی را به رشته تحریر در آورده و تحت عنوان وصیت نامه برای شاگردان و راهروان و یا عموم مؤمنین به جای می گذاشتند که این وصیت نامه را می توانید به طور پراکنده در کتب و مجلات جستجو کنید از جستجوی صفحه حوزه نت با جستجوی کلمه (وصیت) می توانید به بسیاری از آن وصایا دست یابید.