حسین شب زنده دار جهرمی

آیت الله حاج شیخ حسین شب زنده دار جهرمی در سال ۱۳۰۸ در خانواده ای دیندار در جهرم به دنیا آمد و تابستان سال ۱۳۹۳ دار فانی را وداع کرد.

وی مجتهد، عالم شیعه، مفسر قرآن کریم و از اساتید مطرح اخلاق درحوزه علمیه قم بود که بیش از ۴۰ سال سابقه تدریس دروس عالی در حوزه علمیه را داشت.

وی از ۶ سالگی به مکتب رفت و برای ادامه تحصیل وارد مدرسه علمیه جهرم شد. مقدمات علوم، ادبیات، مقداری از مسائل فقهی و شرعیان و آداب و اخلاق را در جهرم از حجج اسلام آقایان سیّد حسین شریعتمداری، میرزا محمد نمازی، شیخ علی اکبر ناصری، سیّد محمد احمدی، سیّد محمدرضا اصفهانی، به ویژه آیت الله سیّد ابراهیم حق شناس و آقا شیخ عطاالله حقدان به خوبی فرا گرفت.

سپس به شیراز مهاجرت کرد و مدتی در مدرسه مقیمیه و پس از آن در مدرسه منصوریه شیراز اقامت گزید. در این دوره وی کتاب های درسی رایج در معانی و بیان، فقه و اصول و کلام و عقاید را نزد استادان و بزرگان حوزه علمیه شیراز حجج اسلام آقایان ملاّ احمد دارابی، سیّد علی خفری و حضرت آیات آقایان بهاالدین محلاّتی، شیخ ابوالحسن حدائق و سیّد عبدالعلی آیت اللّهی آموخت.

در پایان این دوره سه ساله، آیت الله حدائق ضمن اهدای عبا و عمامه، آیت الله شب زنده دار را به لباس روحانیت ملبس کرد.

آیت الله شب زنده دار سال ۱۳۲۶ زمانی که ۱۸ ساله بود، به قم مهاجرت کرد. قسمتی از درس هایی را که در دوره سطح متوسطه نخوانده بود، نزد آیت الله شهید محمد صدوقی خواند و سپس فراگیری متون دروس سطح عالی را شروع کرد. «رسائل»، «مکاسب» و «کفایة الاصول» را نزد آیات عظام بهجت، شیخ مرتضی حائری، بهاءالدینی، سلطانی طباطبایی، سیّد عبدالجواد اصفهانی، مجاهدی تبریزی، سیّد رضا صدر و شیخ عبدالرزاق قاینی، «شرح تجرید و شوارق» را در محضر آیت الله سیّد احمد خوانساری خواند.

آیت الله شب زنده دار سال ها به طور مرتب و منظم و مجدّانه در دروس خارج فقه و اصول آیات عظام آقایان بروجردی، امام خمینی، محقق داماد، اراکی، گلپایگانی و شیخ عباسعلی شاهرودی حاضر شد و همزمان در درس تفسیر استاد علاّمه سیّد محمدحسین طباطبایی حضور یافت تا به مقام اجتهاد رسید.

آیت الله شب زنده دار چهل سال در حوزه های علمیه از جهرم تا قم تدریس کرد. وی در مدرسه خان جهرم و منصوریه شیراز، کتاب هایی را که خوانده بود درس داد و از سالی که به حوزه علمیه قم وارد شد تدریس کرد. بیشتر تدریس او در قم طی چند دوره شامل مباحث فقهی و اصولی از «لمعتین»، «مکاسب»، «قوانین الاصول» و «اصول الفقه» و بحث تفسیر و اخلاق در مدرسه فیضیه و مسجد حضرت معصومه (ع) بود.

وی در کنار تمام فعالیت ها در عرصه نگارش هم آثار زیادی به صورت تقریرات دروس خارج، شرح و حواشی بر برخی از تفاسیر و ادعیه و مقالات پربار در موضوعات گوناگون دینی نگاشته است.

از جمله شاگردان این عالم دینی می توان به حجت الاسلام قربانعلی دری نجف آبادی، شیخ محمدجعفر امامی، محمدجواد فاضل، مهدی شب زنده دار، سید حسن طاهری خرم آبادی، حجت الله ساکی خرم آبادی، علی کریمی جهرمی، شیخ حسین کرمانی، سید جمال الدین دین پرور و محمدمهدی موحدی کرمانی اشاره کرد.

از ویژگی های برجسته اخلاقی و معنوی این عالم ربانی به تعظیم بزرگان، دلبستگی به اساتیدش به ویژه آیت الله حق شناس، تعهد و تقید دینی، ترویج و تبلیغ دین، مخالفت با هوای نفس، حلم و تسلط بر خود، حفظ آبرو و شخصیت افراد، رضا و تسلیم و حمایت از رهبری امام خمینی (ره) می توان اشاره کرد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ وقتی امام خمینی به قم آمدند، به منزل آیت الله شب زنده دار تشریف بردند. آیت الله شب زنده دار تا زمانی که امام در قم حضور داشت از جمله اصحاب هیئت استفتا بود. رهبر معظم انقلاب نیز از علاقه مندان آیت الله شب زنده دار بودند که علاوه بر حضور در منزل ایشان، درباره ایشان گفته بود: آقای شب زنده دار همیشه نو بود.

آیت الله شب زنده دار حوالی سال ۱۳۴۲ کتابخانه عمومی اسلامی جهرم را تأسیس کرد. این مرکز در آن سال ها محل تجمع جوانان انقلابی و روشنفکر شهر بود و جلسات برای فعالیت های سیاسی و انقلابی در آن تشکیل می شد و عوامل رژیم به این مرکز و افراد آن بسیار حساس بودند.

سرانجام این عالم نستوه و عارف بالله در ۸۵ سالگی در بیمارستان مسیح دانشوری، پس از یک دوره بیماری دعوت حق را لبیک گفت و پیکرش در جوار بارگاه حضرت فاطمه معصومه (س) آرام گرفت.