عالم بزرگوار حضرت مستطاب آیت اللّه آقای حاج شیخ محمد حسین کلباسی اصفهانی در هفتم شعبان المعظم 1323 ق در بیت علم و تقوا و فضیلت زاده شد.
پدرش مرحوم حجةالاسلام حاج شیخ محمدرضا فرزند حاج شیخ محمدعلی فرزند آیت اللّه حاج شیخ محمد جعفر (1219-1292ق) صاحب (کتاب الحدود) و (کتاب الدیات)، فرزند آیت اللّه العظمی شیخ محمد ابراهیم کلباسی (1180-1261ق) صاحب (اشارات الاصول) و (شوارع الهدایة) الی شرح الکفایة محقق سبزواری و نخبه و مناسک حج و منهاج الهدایة، (و خاندان جلیل وی مانند: حاج میرزا ابوالهدی و حاج میرزا ابوالمعالی) همه از علمای بزرگ اصفهان و مروّجین شرع مقدس بوده اند.
معظم له پس از پشت سر نهادن دوران کودکی به آموختن علوم دینی روی آورد و مقدمات فقه و اصول و کلام را بیاموخت. سپس در هفده سالگی (1340ق) به نجف اشرف مهاجرت کرد و سطوح فقه و اصول را نزد حضرات آیات: سید میرزا آغا اصطهباناتی و شیخ عبدالحسین رشتی، سید ابوتراب خوانساری (رجال)، شیخ محمد جواد بلاغی (کلام)، سید حسین بادکوبه ای و شیخ مرتضی طالقانی (حکمت و فلسفه) فراگرفت و پس از آن به درس خارج آیات عظام: سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی ، میرزا علی آقا شیرازی و شیخ محمد کاظم شیرازی حاضر شد و بهره های فراوان برد.
فقید سعید پس از سالیان فراوان اقامت در نجف، به اصفهان بازگشت و نزد حضرات آیات: سید محمد نجف آبادی و سید محمد صادق خاتون آبادی به فراگیری فقه اشتغال جُست و پس از مدّتی به نجف بازگشت و در محضر حضرات آیات: سید عبدالهادی شیرازی، شیخ حسین حلّی، سید جمال الدین گلپایگانی و شیخ عبدالرسول جواهری به تکمیل آموخته هایش در فقه و اصول و تألیف کتابهایی چند پرداخت و سپس در سال 1377 ق به حوزه علمیه قم آمد و تدریس فقه و اصول را آغاز نمود و این تا زمان تندرستی وی ادامه داشت. آن عالم فرزانه دارای کتابخانه ای نفیس و حاوی نسخه های فراوان مخطوط و محضری خوش و اخلاقی نیک بود. همچنین مقیّد به آداب و اوراد و ادعیه و دائم الذکر و حافظ بسیاری از اجزاء قرآن و دعا بود.
برخی از تألیفات آن عالم ربانی عبارتند از:
1. فضائل اهل البیت علیهم السلام
2. شرح باب حادی عشر
3. غرائب و قصار الکلم
4. تقریرات درس اصول آیت اللّه آقا ضیاءالدین عراقی (دوره کامل)
5. تقریرات اصول آیت اللّه العظمی سید ابوالحسن اصفهانی (دوره کامل)
6و7. تقریرات درس فقه آیت اللّه سید ابوالحسن اصفهانی (کتاب الطهارة و کتاب الصلاة)
فقید سعید پس از عمری تلاش و کوشش در روز دوشنبه نهم رجب 1418ق (19 آبان 1376ش) در 95 سالگی بدرود حیات گفت و پیکر پاکش با تشییعی باشکوه و پس از نماز حضرت آیت اللّه بهجت بر آن، در صحن حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه سلام اللّه علیها به خاک سپرده شد.