حضرت آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی (۱۲۷۶-۱۳۶۹/ ۱۳۱۵-۱۴۱۱ق) از مراجع تقلید شیعه پس از آیت الله بروجردی است. او در ۲۷ سالگی به اجتهاد رسید. مرعشی، از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری و آقا ضیاء عراقی بود و از محضر سیدعلی قاضی، سید احمد کربلایی و میرزا جواد ملکی تبریزی بهره برد. گرایش سیاسی او موافق با آیت الله خمینی بود و این روحیه در بارزترین شاگردانش نیز دیده می شود.
مرعشی نجفی، کتابخانه ای را تأسیس کرد که امروزه از لحاظ تعداد و کیفیت نسخه های خطی کهن اسلامی، نخستین کتابخانه ایران و سومین کتابخانه جهان اسلام به شمار می رود. او هیچ گاه برای سفر حج، مستطیع نشد. مدرسه های مرعشیه، شهابیه، مهدیه و مؤمنیه را او تأسیس کرد.
مهم ترین تألیفاتش، تعلیقات احقاق الحق، مشجرات آل الرسول، طبقات النسابین و حاشیه بر عمدة الطالب هستند. او برای نوشتن برخی کتاب های خود به کشورهای مختلفی سفر کرد و با دانشمندان ادیان مختلف به گفتگو نشست. آیت الله مرعشی نجفی در سن ۹۶ سالگی در ۷ شهریور ۱۳۶۹ش / ۷ صفر ۱۴۱۱ق رحلت کرد. در شهرستان قم، چهره در نقاب خاک کشید. او را بنا بر وصیت خودش در کتابخانه اش که در خیابان ارم قم واقع است دفن کردند.
بنا بر وصیت اش، سجاده ای را که هفتاد سال بر آن عبادت کرده بود، لباسی که برای عزای امام حسین (ع) بر تن می کرد و خاکی را که از حرم امامان و امامزادگان جمع آوری کرده بود به همراهش دفن کردند. آیت الله مرعشی را بنا به وصیت خودش، در کتابخانه اش -واقع در خیابان ارم قم- دفن کردند.
در اینجا سیری در زندگی ایشان از تولد تا رحلت می پردازیم.
جستجو در قاموس نور