مهدی حائری تهرانی فرزند آیت الله عباس حائری تهرانی، در سال 1304ش/ 1344ق در کربلا، دیده به جهان گشود.
پدرش که از مردان خیراندیش و علاقه مند به روحانیت بود، او را تشویق کرد تا وارد سلک روحانیت شود.
وی تحت تربیت پدر، مقدمات علوم را فرا گرفت و در کودکی، به همراه پدر، راهی تهران شد.
وی در تهران، تحصیلات خود را ادامه داد، تا این که در سن 15 سالگی، پدر را از دست داد؛ ولی این غم سنگین، در عزم و اراده او برای ادامه تحصیل علوم اسلامی خللی وارد نیاورد.
در تهران از محضر اساتیدی همچون آیات عظام: محمدحسین زاهد، سید صدرالدین جزایری، میرزا محمدباقر آشتیانی و میرزا مهدی آشتیانی استفاده کرد.
ضمناً وی در طول این سال ها، با ورود به دانشکده الهیات و معارف اسلامی، موفق به اخذ لیسانس شد و بعدها در همین رشته دکترا گرفت.
وی در سال 1327ش، برای طی مدارج علمی و استفاده از محضر علمای حوزه علمیه قم، عازم این شهر مقدس شد و از درس بزرگان آنجا از جمله آیات عظام: بروجردی، گلپایگانی، مرعشی نجفی، مرتضی حائری و امام خمینی(ره) بهره برد.
ایشان همچنین در درس خصوصی تفسیر و فلسفه علامه طباطبایی، که برای جمع معدودی از فضلا تشکیل شده بود، شرکت داشت.
ایشان در سال 1335ش، برای زیارت به عراق مسافرت کرد. در حوزه علمیه نجف اشرف، از آیات عظام: سید جمال گلپایگانی و سید عبدالهادی شیرازی اجازه اجتهاد دریافت نمود و از علامه حاج آقا بزرگ تهرانی نیز اجازه نقل روایت گرفت و پس از چندی به قم بازگشت و مشغول مباحث علمی و خدمات اجتماعی شد.
ایشان تنها به مباحث علمی بسنده نکرد، بلکه در کنار بسیاری از فضلای آن دو حوزه، به فعالیت های سیاسی و مبارزه با رژیم ستم شاهی هم می پرداخت؛ چنان که خود نوشته است، جلساتی درباره «مبانی حکومت در اسلام و ریشه های انقلاب» تشکیل داده و همچنین در چاپ و تکثیر اطلاعیه های حضرت امام نقش داشته است. در این جلسات که معمولاً شب های جمعه در منزل آقای حائری در قم برگزار می شد، فضلایی چون شهید ربّانی شیرازی، شهید بهشتی، شهید قدّوسی شرکت می کردند.
همچنین وی با امضای بیانیه ها و نامه هایی، که در سال های اولیه نهضت اسلامی، فضلای حوزه منتشر می کردند، همراهی خویش را با حرکت ملت قهرمان ایران نشان می داد.
آنچه ایشان را از دیگران متمایز می کند، دامنه وسیع فعالیت ایشان در امور خیر و بنیان گذاری مؤسسات خدماتی و فرهنگی و تأسیس اماکن و مراکز دینی از جمله تأسیس یا تکمیل کتابخانه ها، مدارس علوم دینی، بیمارستان ها و مؤسسات خیریه است.
آثار: تاریخ علوم قرآن. تاریخ فقه. تاریخ ادیان. تاریخ فلسفه. تاریخ و سیر کتابخانه. صلای غم: تضمین دوازده بند محتشم کاشانی. بنیادهای اخلاق اسلامی (ترجمه الاخلاق). یک دوره درس علوم قرآن. بنیادهای اخلاق اسلامی. شخصیت انسان از نظر قرآن و عترت. اصول عقاید و آفریدگار جهان. راز خوشبختی. پندهای معصومین(ع). منتخب ادعیه و زیارات. بشارات غیبی.
ایشان سرانجام در روز جمعه 30 دی ماه 1379ش/ 24 شوال 1421ق، در تهران دار فانی را وداع کرد و در قبرستان شیخان قم، به خاک سپرده شد.