علما و مفاخر  /  علما و بزرگان دینی  /  قرن پانزدهم

محمد حقی

آیت اللَّه حاج شیخ محمدعلی حقّی سرابی در حدود سال 1307 ش (1348 ق) در بیت علم و تقوا در شهرستان سراب در آذربایجان شرقی به دنیا آمد. وی مقدمات علوم اسلامی و سطوح عالیه را در تبریز و قم فرا گرفت و سپس در نجف در درس آیات عظام سید محمود شاهرودی، سید محسن حکیم و سید ابوالقاسم خویی شرکت جست. آیت اللَّه حقی پس از مدتی توقف در سراب، راهی قم گردید و در دروس خارج فقه و اصول حضرات آیات سیدحسین بروجردی و امام خمینی حاضر شد و بهره های فراوان علمی کسب نمود.

تعداد بازدید : 5446     تاریخ درج : 1387/07/18    

سخن از آیت الله شیخ محمد حقی (حقی سرابی) است؛ متولد 1348 هجری قمری در سراب آذربایجان شرقی.

او از 14 سالگی تحصیلات حوزوی را در مدرسه طالبیه تبریز آغاز کرد و 16 ساله بود که به قم آمد و از آنجا عازم نجف شد.

شیخ محمد در نجف از محضر علمای اعلام و حضرات آیات سید محسن حکیم، سید ابوالقاسم خوئی، سید محمود شاهرودی، میرزا باقر زنجانی و شیخ محمدعلی سرابی بهره برد و پس از چند سال مجددا به قم بازگشت تا از استادان بارز حوزه علمیه این شهر استفاده کند.

او در قم از محضر حضرات آیات امام خمینی، بروجردی، محقق داماد، حجت کوه کمره ای و اراکی مستفیض شد و اقامتی 30 ساله را در این شهر رقم زد.

ایشان در زمان حضور در قم علاوه بر تدریس فقه و تفسیر، جلسات پربار تفسیری با حضور سایر علما تشکیل می داد که این جلسات منجر به نگارش چندین دوره تفسیر از سوی ایشان و سایر علما شد. روش تفسیری آیت الله حقی چنین بود که با تاکید نظری و عملی بر جایگاه حدیث در کنار تفسیر و همچنین توجه خاص به تفاسیر روایی «صافی» و «نورالثقلین»، مباحث لغت را نیز مورد توجه قرار می داد و در این راستا، به کتاب ارزشمند «مجمع البَحرَین»، توجه ویژه ای می کرد. ایشان با این تفکر که «با قرآن و حدیث می توان جواب هر پرسشی را داد»، موفق به نوشتن تفسیر چهار جزء قرآن و البته تفاسیر سوره های حمد، توحید، ناس، فلق، کوثر، قدر و محمد در هفت جلد مستقل شد.

آیت الله حقی در سال 1355 از سوی حوزه علمیه قم به تهران فرستاده شد تا امامت جماعت یکی از مهمترین و معروفترین مساجد تهران یعنی مسجد امام حسین (ع) واقع در میدان امام حسین (ع) به ایشان واگذار شود.

ایشان در حقیقت با اقدامات زیربنایی و انقلابی خود، این مسجد را به یکی از مهمترین پایگاه های انقلاب اسلامی تبدیل کرد و در این راه، ضمن تشکیل هسته مرکزی جامعه روحانیت مبارز تهران با همراهی حضرات آیات بهشتی، موسوی اردبیلی و مهدوی کنی، حوزه علمیه امام حسین (ع) و تعدادی موسسه فرهنگی فعال را در ذیل فعالیت های مسجد امام حسین (ع) سامان داد.

آیت الله شیخ محمد حقی پس از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، ابتدا مسؤولیت بازبینی و تطبیق قوانین جزائی کشور با شرع مقدس را عهده دار شد و سپس به مدت دو سال به ریاست یکی از شعبات دیوان عالی کشور منصوب گردید. ایشان با رأی مردم سراب و در سال 1366، افتخار نمایندگی مردم این شهر در مجلس شورای اسلامی را نصیب خود کرد و پس از آن هم به عنوان نماینده مردم استان آذربایجان شرقی، وارد مجلس خبرگان رهبری شد.

او در کهنسالی و نزدیک به ارتحال، باز هم در جوار حرم کریمه اهل بیت (س) سکنی گرفت و به گفته خود، به این شهر پناهنده شد و یک هفته قبل از عروج، وصیت کرد تا روی سنگ قبرش، این عبارت حک شود:

«شیخ محمد حقی (سرابی)؛ غلام ترک سیاه با پرونده مملوّ از گناه، پناهنده به این بارگاه.»

در حقیقت منظور او از غلام ترک سیاه، اشاره به غلامی است که در ذیل رکاب امام حسین (ع) افتخار حضور و شهادت یافت و همچنین منظورش از این بارگاه، بارگاه نورانی حضرت فاطمه معصومه (س) است.

آیت الله شیخ محمد حقی سرابی سرانجام در 26 رمضان المبارک سال 1419 هجری قمری در قم درگذشت و در گلزار شیخان این شهر مقدس به خاک سپرده شد؛ رحمت الله علیه.

کلمات کلیدی
خانواده  |  زندگینامه  |  نمایندگی مجلس شورای اسلامی  |  دیوان عالی کشور  |  زادگاه  |  سیره اخلاقی  |  رحلت  |  تحصیلات حوزوی  |  آثار و تألیفات  |  آیت اللّه حاج شیخ محمد حقی  |  حقی، محمد  |  اقامت در تهران  |  ویژگی های فردی  |  نمایندگی مجلس خبرگان  |  ویژگی های علمی  |  شیخ محمد علی حقی سرابی  |  امامت چماعت  |  مسجد امام حسین(ع)  | 
لینک کوتاه :