سید صادق قمی

آیت الله حاج سید صادق قمی، در یکی از خاندان های محترم و متدین تجارت پیشه در سال 1255 ه.ق. در قم زاده شد. از اوان کودکی به تحصیل علم علاقه بسیار داشت و پدر بزرگوارش حاج میرزا زین العابدین - که از اهل علم بود- نیز او را به فراگیری دانش تشویق کرد و تا 18 سالگی در قم به فراگیری مقدمات اشتغال داشت. سپس به اصفهان مهاجرت کرد و دو سال در آنجا اقامت گزید. پس از آن به تهران نزد حکیم آقا علی مدرس زنوری به تحصیل حکمت و فلسفه پرداخت.

معظم له در حدود سال 1279 رهسپار نجف اشرف شد و در محضر خاتم الفقها شیخ انصاری، زانوی ادب به زمین زد. او پس از 17 سال اقامت در نجف به سامرا رفت، و مدت دو سال هم از محضر درس میرزای شیرازی بهره برد. سپس در سال 1298 به زادگاهش قم بازگشت و مورد توجه علما ومردم شهر قرار گرفت.

حاج سید صادق قمی، پس از وفات حاج سید جواد قمی، یگانه مرجع مرافعات و فصل خصومات ورفع دعاوی بود.ذکاوت عجیبی در امر قضاوت داشت تا بدانجا که بعضی آن را از کرامت ایشان دانسته اند.

از خصوصیات بارز اخلاقی ایشان نظم وترتیب در زندگی بود. با وجود کثرت مراجعات مردم، وقت تدریس و مطالعه وعبادت وتالیف کتاب را از دست نمی داد.

از خصوصیت دیگر وی که در میان اهل قم به تواتر رسیده بود، ملاقاتشان با حضرت ولی عصر(عج) بوده است. ایشان بسیاری از اوقات در نیمه های شب از منزلش بیرون می رفت و در مسجد حضرت زین العابدین(ع)، به عبادت می پرداخت و بسیاری از اوقات رهگذران شاهد حضوری نوری تابان در حال گفتگو با آقا سید صادق بوده اند. در محضر آن فقیه فرزانه شاگردانی چند پرورش یافتند؛ همانند حاج شیخ حسن فاضل، حاج سید فخرالدین سیدی، حاج شیخ محمد کبیر.

کتابی که هم اینک از ایشان در دسترس می باشد "شرح کتاب الزکات" است و مشهور است که در جریان سیل معروف قم هزاران ورق از ایشان در مباحث مختلف فقه واصول متفرق و مفقود شد به شکلی که مرتب ساختن آنها غیر ممکن شد.

مرحوم آیت الله حاج سید صادق، پس از 83 سال زندگی آکنده از خدمات دینی و اجتماعی در تاریخ پنجشنبه پنجم ربیع الاول 1338 ه.ق. بدرود حیات گفت و در سمت شمال مرقد میرزای قمی در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد.