حاج شیخ محمّد رضا فرزند شیخ عباس و نوه آقا علی طبسی خراسانی، از علمای بزرگ و پرکار بود.
در 18/ شعبان/ 1322 ق (یا 1324 ق) هنگام زیارت مرقد ثامن الحجج علیه السّلام پدر و مادرش در مشهد مقدس، دیده به جهان گشود.
وی در دامان پدری متقی پرورش یافت، و مقدمات اولیه را، نزد سید محمّد علی معروف به «میرزا جعفر» آموخت.
در سال 1340 ق به مشهد مقدس رهسپار، و ادبیات را نزد میرزا عبد الجواد ادیب نیشابوری، و معالم الاصول را نزد شیخ محمّد کاظم دامغانی، و قوانین الاصول را نزد میرزا محمّد حسین شهرستانی، و شرح لمعه را نزد سید محمّد باقر مدرس، و نیز نزد حضرات اساتید: میرزا جعفر شهرستانی، سید مرتضی یزدی و شیخ حسن کاشی تحصیل نمود.
ایشان در حدود سال 1342 ق به قم عزیمت، و سطوح را نزد: سید علی یثربی کاشانی و سید محمّد تقی خوانساری، و قسمتی از ریاض المسائل را نزد میرزا جواد ملکی تبریزی تلمذ کرد. در ضمن دروس حکمت را از محضر بزرگانی چون: میرزا علی اکبر حکمی یزدی (تجلّی)، شیخ محمّد علی شاه آبادی و سید ابو الحسن رفیعی قزوینی و دروس خارج را از آیت اللّه حاج شیخ عبد الکریم حائری یزدی و شیخ محمّد رضا اصفهانی (مسجد شاهی) استفاده نمود.
وی پس از چند سال اقامت در قم، در حدود سال 1350 ق، به نجف اشرف مهاجرت کرد، و از محضر آیات: میرزا محمّد حسین نائینی، شیخ ضیاء الدّین عراقی، شیخ محمّد حسین غروی اصفهانی و سید ابو الحسن اصفهانی در فقه اصول، و نزد علامه شیخ محمّد جواد بلاغی در کلام بهره مند گردید، و یکی از ملازمان و اصحاب جلسه استفتای آیت اللّه سید ابو الحسن اصفهانی شد.
آثار قلمی ایشان به شرح زیر است:
1- اثبات رجعت.
2- أحادیث المسلمین فی فضائل أمیر المؤمنین علیه السّلام.
3- ازاحة الشکوک فی اللباس المشکوک.
4- الأربعون حدیثا.
5- الامام الغائب (عج).
6- الأنوار اللامعة فی تاریخ سیدة النساء فاطمة علیها السّلام.
7- التحفة العلویة.
8- التحفة المحمّدیة.
9- الدّر الثمین فی فضل التختم بالیمین.
10- السیف المشتهر.
11- الشیعة و الرجعة، در دو جلد.
12- الصوفیة المبتدعة.
13- الفوائد الرضویة فی المسائل الاصولیة (تقریرات عراقی).
14- القول الفصیح فی اصول الدّین الصحیح.
15- المنیة فی تحقیق حکم الشارب و اللحیة.
16- النجعة فی الرجعة.
17- بارقة البصر فی حوادث القرن الثالث عشر.
18- تاریخ الملل الثلاث (مناظره بین مسلم و یهودی و نصرانی).
19- تبصرة المتعلمین فی عقائد المؤمنین.
20- تذکرة الأحبة فی الأدعیة و الزیارات.
21- ترجمه مصباح الهدی فی الردّ علی القادیانیة (از بلاغی).
22- تفسیر سوره عمّ.
23- تقریرات درس نائینی.
24- تقریرات سید ابو الحسن اصفهانی.
25- تنبیه الامة فی اثبات الرجعة.
26- حاشیة علی انیس المقلدین.
27- حاشیة علی طریق النجاة.
28- حاشیة علی وسیلة النجاة.
29- خلاصة البیان فی تفسیر القرآن، در چند جلد.
30- درر الأخبار فیما یتعلق بحال الاحتضار، در چهار جلد.
31- ذخیرة الصالحین فی شرح تبصرة المتعلمین، در هشت جلد.
32- ذخیرة العباد فیما یتعلق بالمعاد.
33- ذرائع البیان فی عوارض اللسان، در سه جلد.
34- رسالة فی التیمم.
35- رسالة فی الحج.
36- رسالة فی المعاطات.
37- رسالة فی النفاس.
38- عقد الفرائد فی مختصر العقائد (فارسی).
39- مصباح الظلام فی هدایة الأنام (در اصول عقاید).
40- مفتاح الجنة فی أعمال مسجدی الکوفة و السهلة.
41- مقتل الحسین علیه السّلام.
42- منیة الراغب فی ایمان ابی طالب رضی اللّه عنه.
43- نقد الفرائد.
ایشان در سال 1391 ق در پی فشارهای دولت عراق به ایران مراجعت و در قم سکونت اختیار کرد، و به تألیف و تصنیف و ترویج احکام اشتغال ورزید، و در پی کسالتی ممتد در منزلش بستری شد.
سرانجام در شب پنج شنبه 26/ ربیع اول/ 1405 ق مطابق با 29/ آذر/ 1363 ش در بیمارستان آیت اللّه گلپایگانی درگذشت، و جنازه اش عصر روز پنجشنبه از مسجد امام حسن عسکری علیه السّلام تشییع و پس از ادای نماز میت و توسط آیت اللّه مرعشی نجفی در صحن حضرت معصومه علیها السّلام به خاک سپرده شد.
فرزندانش:
1- شیخ محمّد علی 2- عماد الدّین 3- نجم الدّین و دیگران.