علما و مفاخر  /  علما و بزرگان دینی  /  قرن چهاردهم

محمد فکور یزدی

آیت الله شیخ محمد فکور یزدى (۱۳۹۴-۱۳۲۴ ق)، از عالمان شیعه در قرن چهاردهم هجری و از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری و آیت الله بروجردی بود. این عالم ربانی از مدرسان عالی‌رتبه حوزه علمیه قم بود و با وجود مشاغل و مقام والای علمی، خطیبی توانا نیز بشمار می رفت و به امر تبلیغ دین بسیار اهمیت می داد. سید مصطفی خمینی و محمدتقی مصباح یزدی از شاگردان او هستند.

تعداد بازدید : 5220     تاریخ درج : 1388/09/30    

حاج شیخ محمّد (نام کامل ایشان محمّد ناصر است) فرزند آقا حسین احمدآبادی یزدی، معروف به «فکور»، از علمای زاهد و متقی و اساتید گرانقدر حوزه علمیه قم بود.

وی در سال 1324 ق در روستای «احمدآباد» از توابع اردکان- استان یزد- در خانواده ای مذهبی و مستضعف، دیده به جهان گشود.

آقا محمّد در حدود سن هفت سالگی به مکتب راه یافت و در سن جوانی به یزد رفت و در مدرسه عبد الرحیم خان به تحصیل مقدمات پرداخت. سپس در حدود سال 1348 ق رهسپار حوزه علمیه قم گردید و سطح را نزد حضرات آیات، شیخ محمّد علی حائری قمی، میرزا محمّد همدانی، سید شهاب الدّین مرعشی و سید محمّد رضا گلپایگانی به پایان برد، در ضمن دروس سطح را با شیخ محمّد صدوقی یزدی مباحثه می کرد.

وی دروس خارج را از محضر آیات: حاج شیخ عبد الکریم حائری یزدی، سید محمّد حجت کوه کمری، سید صدر الدّین صدر، سید محمّد تقی خوانساری و سید حسین طباطبائی بروجردی و حکمت متعالیه را از علامه شیخ محمّد علی شاه آبادی استفاده نمود. و خود در صحن حضرت معصومه علیها السّلام به تدریس فقه و اصول اشتغال داشت و جمعی از چشمه فیاض این استوانه علمی بهره ها بردند.

مرحوم فکور مردی زاهد، عابد، فاضل و در استخاره شهرت کامل داشت.

استاد علی سپهری در «تاریخ اردکان» خود، درباره اش چنین می نویسد: (فقید سعید بسیار صریح اللهجه و شیرین سخن بود و تواضعی مخصوص به خود داشت، و دیدارش انسان را به یاد خدا می انداخت و زهد و پارسایی او زبان زد خاص و عام بود. در روزهای آخر عمر که براثر عارضه سرطان در خانه بستری شده بود، فضلا و طلاب برای عیادتش می آمدند و از سخنان شیرینش استفاده می کردند).

در مجله «درسهایی از مکتب اسلام» درباره اش چنین آمده است: (فقید سعید، مرد خدا بود و دیدار او انسان را به یاد خدا می انداخت. قلبی پاک و روحی پاک تر از آن داشت، زهد و پارسایی او مشهور همگان و زبان زد خاص و عام بود. فضلا و طلاب حوزه نه تنها از معلومات او استفاده می کردند، بلکه گفتار و رفتار او سراسر آموزنده بود).

نامبرده سرانجام پس از عمری زهد و تقوا در روز جمعه 14/ ذی قعده/ 1394 مطابق با 8/ آذر/ 1353 ش در سن 70 سالگی در قم بدرود حیات گفت. پیکرش روز شنبه از مسجد امام حسن عسگری علیه السّلام تشییع و پس از ادای نماز میت توسط آیت اللّه گلپایگانی در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد. وی دارای اولاد ذکور نشد و تنها یک دختر از او به جای ماند.

منابع

1- آثار الحجة 2/ 108.

2- آینه دانشوران 396.

3- تاریخ اردکان 1/ 255 (تاریخ تولدش را در سال 1325 ق دانسته است).

4- گنجینه دانشمندان 2/ 223 و 7/ 448.

5- مجله درسهایی از مکتب اسلام، سال شانزدهم، شماره اوّل، ص 5.

6- النجوم السّرد بذکر علمای یزد (خطی- سید جواد مدرسی).

کلمات کلیدی
استخاره  |  زندگینامه  |  تحصیلات  |  استادان  |  شاگردان  |  رحلت  |  زهد و تقوا  |  تولد  |  نوشته سنگ قبر  |  عشق به اهل بیت  |  منبر و سخنرانی  |  علاقه به امام خمینی(ره)  |  شیخ محمد فکور یزدی  | 
لینک کوتاه :