×

اعتکاف; به نیت ظهورش معتکف شویم


تعداد بازدید : 631     تاریخ درج : 1392/06/14

روز جمعه بود. من هم مثل همیشه از جمعه ها برای استراحت استفاده می کردم. صدای مادرم از آشپزخانه، خواب را از چشم هایم ربود. «بهروز! پاشو مادر، چه قدر می خوابی!» با دست های نشسته ام چشم هایم را مالیدم و به ساعت نگاه کردم. پنج دقیقه مانده تا ده. پس از خوردن صبحانه و بعضی کارهای شخصی، کنترل تلویزیون را برداشتم و شروع کردم به عوض کردن کانال ها. کانال شش، اخبار. کانال پنج فیلم سینمایی که از اولش ندیدم. کانال. .. کانال دو برنامه به سوی ظهور. یک مجری با یک حاج آقا که قیافه اش خیلی آشناست، ولی اسمش یادم نمی آید. بگذار ببینم از چی بحث می کنند...:

یکی از راه های یاری حضرت بقیة الله رحمه الله خدمت کردن به ایشان است. این خیلی اشتباه است که ما بگوییم امام زمان رحمه الله برای ما چه کار کرده است، بلکه باید به خودمان بگوییم ما برای ایشان چه کرده ایم؟! ما که نفس کشیدنمان را مدیون امام عصر رحمه الله هستیم. در دعای عدیله آمده که «بِیمنِه رُزِقَ الوَری؛ به برکت او دیگران روزی می خورند». پس مسئله مهم خدمت ما به ایشان است. این سستی و کاستی که در ما ایجاد شده، بیشترش به خاطر فاصله گرفتن ما از امام عصر رحمه الله است. اگر حتی خدمتی کوچک به ایشان بکنیم، زندگی خودمان برکت پیدا می کند. شما ببینید خدمت به امام زمان رحمه الله چه ارزشی دارد که از امام صادق علیه السلام می پرسند: آن امام موعود که جهان را پر از عدل و داد می کند شما هستید؟ ایشان می فرمایند: نه اما اگر او را درک می کردم تمام مدت عمرم را در خدمت به ایشان سپری می کردم.[1]

پس معلوم می شود که خدمت به امام عصر رحمه الله کیمیایی است که وجودمان را به طلا تبدیل می کند و به وقت و زندگی ما برکت و نشاط می بخشد.

در این لحظه مجری حرف حاج آقا را قطع کرد و با عوض شدن زاویه دوربین، سرش را برگرداند و گفت: با تشکر از بیانات شما، چون وقت برنامه رو به پایان است، لطف کنید در سه دقیقه بفرمایید بهترین راه خدمت ما به آن حضرت چه می تواند باشد؟

حاج آقا ادامه داد: البته راه های خدمت به ایشان زیاد است. اما در این وقت کم فقط به یک خدمت اشاره می کنم. الان شاید بزرگ ترین خدمت ما به آن حضرت، این باشد که زمینه ظهور را ما باید فراهم کنیم و یکی از راه های مهم فراهم کردن زمینه ظهور، دعای دسته جمعی ما شیعیان است. حالا چون وقت نیست، خیلی خلاصه عرض می کنم که اولاً دعای ما در فرج و ظهور امام خیلی مؤثر است. دلیلش هم این است که اگر دعای ما اثری نداشت، خود امام عصر رحمه الله سفارش نمی فرمودند که برای تعجیل در فرج من زیاد دعا کنید «و اکثروا الدعاء بتعجیل الفرج». پس معلوم است که دعای تک تک ما اثر دارد؛ لذا حضرت از همه التماس دعا دارند. آیت الله بهجت رحمه الله فرمودند: دعای تعجیل فرج، دوای دردهای ما است و بعد اشاره فرمودند که در روایت آمده در آخر الزمان همه هلاک می شوند، الاّ کسانی که برای فرج دعا می کنند.[2]

دوم این که امام صادق علیه السلام جریانی را از قوم بنی اسرائیل نقل می کنند که به خاطر گناهانی، خداوند مقدر کرد چهارصد سال برای بنی اسرائیل پیامبر نفرستد. دویست و سی سال از این جریان گذشت. مردم و علمای بنی اسرائیل متوجه این عذاب و بی برکتی ناشی از آن شدند. دنبال راه چاره بودند، به فکر توسل و دعا افتادند. همگی خانه و کاشانه را رها کردند و چهل روز به بیابان ها رفتند «و ضجوا و بکوا الی الله» و با گریه و زاری از خداوند درخواست رحمت نمودند. خداوند متعال به خاطر این دعاها و اشک ها، پیامبری برایشان فرستاد و از صدوهفتاد سال غیبت آن پیامبر صرف نظر کرد.

امام صادق علیه السلام بعد از نقل این جریان فرمودند: شما شیعیان هم این گونه اید. اگر دستانتان را با تضرع به سمت آسمان بلند کردید و با اشک و آه برای فرج دعا نمودید، ظهور نزدیک می شود؛ اما اگر دعا نکردید و بی خیال نشستید، غیبت امام زمانتان تا آخرین حد خود، طول می کشد.[3]

پس دعای ما خیلی اثر دارد. منتها باید دسته جمعی و با حال توجه و استغاثه باشد. امام باقر علیه السلام فرمودند: اگر یک روز صبح بیدار شدید و یکی از ما اهل بیت را در میان خود ندیدید، به خداوند متعال استغاثه کنید که اگر این کار را کردید، فرج حاصل می شود. «ان اصبحتم یوماً لا ترون منهم احداً فاستغیثوا بالله عزوجل. .. فما اسرع ما یأتیکم الفرج».[4]

در این لحظه مجری برنامه با تشکر از حاج آقا از ایشان خواست که سخن پایانی را بفرمایند. حاج آقا لبخندی زد و گفت:

ایام اعتکاف نزدیک است. بسیار شایسته است ما هم این سه روز اعتکاف را در مساجد جمع شویم و خود را مهمان خدا کنیم و خواسته و حاجت ما فقط تعجیل در فرج آقا امام زمان رحمه الله باشد. این سه روز، یاد امام را بیشتر در خودمان زنده کنیم و همگی به صورت جمعیتی یک دل، با حال دعا و توسل، برای آمدن حضرت ولی عصر رحمه الله دعا کنیم.

خوب است در ایام اعتکاف، از خودمان و خواسته هایمان فاصله بگیریم. این همه خودمان را دیدیم؛ این همه به فکر خواهش های نفسانی بودیم؛ به کجا رسیدیم؟! حالا این سه روز خودیّت را به کنار بیندازیم، با تمام وجود، امام جان ها را صدا بزنیم و با ضجه و گریه از خدا بخواهیم باقی مانده غیبت را ببخشد. اگر همه مردم ما یک دل و یک صدا شوند، محال است تأثیری در جلو افتادن ظهور حاصل نشود. وقت گذشت ولی اجازه دهید من این نکته را هم اضافه کنم.

در این حال مجری به پشت صحنه نگاهی انداخت و گفت: بله حاج آقا، دوستان ما لطف کردن و پنج دقیقه به وقت برنامه اضافه کردند، شما سخنان خود را ادامه دهید.

حاج آقا ادامه داد: بله عرض می کردم این سه روز اعتکاف را روزه بگیریم و در خانه خدا بست بنشینیم. از دنیا و مافیها غافل شویم و فقط خواسته مان، ظهور امام زمان رحمه الله باشد. من در این جا مناسب است اشاره ای به عمل اُم داود کنم تا بهتر به وظیفه مان در این سه روز آشنا شویم. حکومت ظالم، شخصی را به اسم داود زندانی کرد. مادر داود به محضر امام صادق علیه السلام رسید و از امام درخواست کمک برای نجات فرزند زندانیش را کرد. امام فرمودند: سه روز (13و 14و 15) رجب؛ یعنی همین ایام اعتکاف را روزه بگیر و ظهر روز پانزدهم بعد از نماز بنشین و آیات چند سوره. .. و این دعا را «دعای اُم داود» که اسم اعظم خدا در آن است و با آن هر چه را بخواهی مستجاب می شود، بخوان تا فرزندت از زندان آزاد شود. مادر داود این کار را کرد و پسرش همان موقع از زندان آزاد شد و چند روز در راه بود تا به خانه رسید. آیا ما زندانی نداریم؟!

آیا امام زمان شما در زندان غیبت نیستند؟! آیت الله بهجت رحمه الله فرمودند: «او [امام زمان رحمه الله ] در زندان است، خوشی و راحتی ندارد و ما چه قدر از مطلب غافلیم و توجهی نداریم!»[5] حصار غیبت، امام عصر رحمه الله را احاطه کرده است و ما وظیفه داریم کاری کنیم تا این حصار برداشته شود.

الا ای زندانی غیبت

 

دعا کن طی شود ایام غیبت

 

به آنانی که مشتاق ظهورند

 

به سالی بگذرد هر آن غیبت

 

نشان دهیم که خواسته های حضرت را بر خواسته خودمان مقدم داشته ایم و ایشان برای ما، از همه کس، حتی خودمان، عزیزتر است. آن هنگام شما ببینید آن اعتکاف که رنگ و بوی مهدوی دارد، چه اعتکافی می شود و چه برکاتی شامل حال معتکفین می کند! به یقین خود حضرت مهدی رحمه الله، دعا گوی همچنین جمعی خواهند بود. در این لحظه مجری برنامه از حاج آقا تشکر کرد و همه ما را به خدا سپرد و برنامه پایان یافت.

هاج و واج مانده بودم، تا حالا به این مسئله فکر نکرده بودم که آیا می شود به امام زمان رحمه الله خدمت کرد؟! عزمم را برای رفتن به اعتکاف جزم کرده و به سراغ مادرم در آشپزخانه رفتم. پدر با این که جمعه بود برای کاری بیرون رفته بود و می دانستم اگر مادرم راضی باشد، او حرفی ندارد.

وارد آشپزخانه شدم. مادرم مشغول درست کردن ناهار بود. بدون مقدمه گفتم: مامان می خواهم به اعتکاف بروم. بدون این که به من نگاهی بکند، سیب زمینی ها را ریخت توی ماهی تابه و گفت: برو عقب عزیزم روغن به صورتت نپاشد. بعد هم نگاهی به من کرد و گفت: اعتکاف دیگه چه صیغه ای است؟! برای این که نظر مادرم را جلب کنم، خیلی آرام گفتم: ببین مامان جون! سه روز به مسجد می رویم، مهمان خدا می شویم و به عبادت خدا می پردازیم. مادرم که از تغییر بیانم متوجه منظورم شده بود گفت: اگر قول می دهی بعد از آن سه روز، همیشه این طوری با من حرف بزنی اجازه می دهم و الاّ راضی نیستم به اعتکاف بروی.

با خوشحالی گفتم: چشم مامان جون! قول می دهم. اصلاً اعتکاف برای همین کارها ست که سعی کنیم اخلاق و رفتار بدمان را اصلاح کنیم. مادرم گفت: البته باید از پدرت هم اجازه بگیری. گفتم: اجازه بابا با من.

خیلی خوشحال بودم، برای اولین بار قصد اعتکاف داشتم، آن هم به چه نیتی؛ به نیت دعا برای ظهور امام زمان رحمه الله.



[1] . بحارالانوار، ج51، ص 148.

[2] . محمد تقی امیدیان، امام زمان در کلام آیت‌الله بهجت;، ص47.

[3] . محمد تقی اصفهانی، مکیال المکارم، ج1، ص347.

[4] . شیخ صدوق، کمال الدین‌، تمام النعمة، ج2، ص 599.

[5] . محمد تقی امیدیان، امام زمان در کلام آیت‌الله بهجت;.

کلمات کلیدی
امام  |  دعا  |  ظهور  |  مادر  |  فرج  |  امام زمان  |  اعتکاف  | 
لینک کوتاه :