جنگ است دیگر...

الله اکبر

سالروز فتح خرمشهر را امسال در حالی جشن می گیریم که ابهت دروغین صدام حسین فرو ریخته است و با گرفتار آمدن در بدترین شرایط، به دست اربابان چون خود جنایتکارش، سرنوشتی شوم تر از «خودکشی» نصیبش گشته است. بدون اغراق، شمارش معکوس افول حکومت بعث، از عملیات بیت المقدس و فتح خرمشهر آغاز شد. عملیاتی که طی 25 روز و در 4 مرحله، دستاوردهایی چون: «آزاد سازی خرمشهر، پادگان حمید، هیزه، جفیر و حسینیه؛ 19000 تن اسیر و 16500 تن کشته و زخمی از دشمن؛ انهدام ادوات جنگی دشمن و غنایم متعدد» به همراه داشت.

سرعت عمل نیروهای اسلام و طرح مانور عالی، حامیان منطقه ای و جهانی صدام را به شگفتی و وحشت واداشت تا حدی که برخی تحلیلگران از توانایی ایران در برقراری نظام جمهوری اسلامی در عراق، ابراز نگرانی کردند.

مروری بر عملیات پرافتخار بیت المقدس خالی از لطف نیست.

9/2/61 (آغاز مرحله ی اول عملیات)

شب از نیمه گذشته است و نیروها در مواضع خود مستقر شده اند و آماده ی صدور فرمان عملیات هستند. فرمانده ی سپاه به دلیل ابهامش در مورد رفتن به سمت خرمشهر وچگونگی پاتک دشمن، استخاره می کند. آیه، با نقل داستان حضرت موسی(ع)، این نوید را به همراه دارد: «نترسید، ما شما را از قوم ظالمین نجات خواهیم داد.»

فرماندهان سپاه و ارتش در قرارگاه مرکزی کربلا، گرد آمده اند و شهید صدوقی (ره) و آیت الله مشکینی هم حضور دارند. آیاتی از سوره ی فتح تلاوت می شود و در ساعت 24:30 رمز عملیات، توسط فرماندهی قرارگاه اعلام می شود: «یاعلی بن ابی طالب (ع)».

امروز روز 13رجب است و صادق آهنگران روضه می خواند و دعای ملکوتی توسّل، فضای قرارگاه مرکزی را عطرآگین کرده است. در کنار هدایت نیروها توسط فرماندهان، روحانیون حاضر، برای رزمندگان پیام می فرستند. رزمندگان ضمن عدول از نظر متخصصان مجرّب جنگ، با طراحی ابتاری و بر خلاف انتظار و آرایش دشمن، از کارون عبور می کنند و از پهلو به دشمن می زنند. اگرچه ارتش عراق قبل از شروع عملیات، در مورد تهاجم رزمندگان اسلام هوشیار بوده است، امّا نسبت به «زمان» و «تاکتیک» غافلگیر می شود و در پایان روز نخست، دستاوردهای نبرد، فراتر از محاسبات است و تعددل دشمن بر هم خورده است.

16/2/61 (آغاز مرحله دوم)

ساعت 22:30 است که دستور مرحله ی دوم علمیات به منظور رسیدن به مرز بین المللی و محاصرهی خرمشهر صادر می شود. رزمندگان اسلام به سرعت به جاده ی مرزی و مرز بین المللی می رسند؛ دشمن سردرگم می شود و نسبت به ادامه ی عبور در منطقه و اجرای ضدحمله، دچار تردید جدّی می شود. برتری رزمندگان اسلام نسبت به دشمن، قطعی شده است و ابتکار عمل به طور کامل در اختیار نیروهای اسلام است.

در ادامه ی مرحله دوم، محاصره ی خرمشهر تشدید می شود و مواضع رزمندگان اسلام تثبیت و ارتباط خط مقدم با عقبه، از طریق جاده ی اهواز خرمشهر برقرار می گردد.

19/2/61 (عقب نشینی دشمن و آغاز مرحله ی سوم)

نیمه های شب است و نیروهای ارتش عراق با دستپاچگی در ال عقب نشینی هستند؛ فرماندهان ارشد عراقی، بصره را در خطر هجوم رزمندگان اسلام دیده اند و برای پدافند آن عقب نشینی می کنند. دیگر مقاومت دشمن در خرمشهر بی فایده است. مرحله ی سوم عملیات در ساعت 22 آغاز می گردد و روز بعد نیز ادامه می یابد و علاوه بر اعلام نیروهای دشمن، نحوه ی آرایش دشمن مشخص می شود.

2/3/61 (آغاز مرحله ی چهارم عملیات)

در ساعت 22:25 هجوم از سه نقطه آغاز و محاصره ی خرمشهر کامل می شود؛ امّا بنابه دستور اکید فرماندهی قوای عراقی و وعده های فرمانده ی نیروهای دشمن و تشویق آنها، مقاومت دشمن در خرمشهر ادامه دارد.

بر اساس یکی از سندهای بدست آمده از سنگرهای نیروهای عراقی مستقر در خرمشهر، ثابت می شود که این شهر برای دشمن از اهمیت زاید الوصفی برخوردار بوده است: «دفاع از خرمشهر نگهبانی از پیروزی است؛ دفاع از خرمشهر، شرافت آزادگان عراقی (؟) را به همراه خواهد داشت؛ دفاع از خرمشهر، نابودی دشمن فارسی (؟) را تضمین می کند.»

3/3/61

حلقه ی محاصره ی خرمشهر به قدری تنگ شده است که حتّی فرماندهان نیروهای عراقی نیز ناامید شده اند و در صدد نجات نیروهایشان هستند. فرمانده ی نیروهای عراقی مستقر در خرمشهر کشته می شود. انبوه کلاه ها و پوتین ها، به طرز حیرت آوری در کنار اروندرود به نشانه ی فرار مذبوحانه ی سربازان و فرماندهان عراقی تل انبار می شود. بسیاری از سربازان در حال فرار، غرق می شوند. صدای رزمندگان اسلام از بلندگوها پخش می شود و نیروهای عراقی را به تسلیم دعوت می کند. عراقیهایی که تا ساعتی پیش غرور ناشی از تجاوز در چهره شان موج می زد، رام و وحشت زده، دسته دسته خود را تسلیم می کنند. در دست بعضی از آنها عکس امام (ره) و قرآن دیده می شود. باز هم دشمن غافلگیر شده است.

خرمشهر بعد از 575 روز اشغال، آغوش خود را به روی رزمندگان اسلام گشوده است. شهری که بدون سلام و امکانات و با وجود خیانت های عناصر خودفروخته پس از 34 روز مقاومت در برابر دشمن سقوطکرده بود، اکنون در مدّت 2 روز آزاد شده است. رزمندگان برای ادای نماز شکر به مسجد جامع رفته اند و خبر آزادسازی خرمشهر در ساعت 14 از صدای جمهوری اسلامی ایران اعلام می شود.

خرمشهر را خدا آزاد کرده است و رزمندگان و مردم مغرور نیستند.

همه نماز شکر به جا می آورند و با فرا رسیدن شب بر فراز بام ها ندای تکبیر سر می دهند. رزمندگان، مردم و مسئولین در برابر خالق متعال رفتاری خالصانه و خاضعانه دارند. در آستانه ی آزاد سازی خرمشهر توسط رزمندگان اسلام، یکی از فرماندهان به محضر حضرت امام خمینی (ره) رفته بود و وقتی به توانایی رزمندگان برای بازپس گیری خرمشهر اذعان کرده بود، امام (ره) فرموده بود: «الحمدالله» سپس دعا کرده و فرموده بودند: «ما باید به خدا توکل کنیم.»

در زمان اشغال خرمشهر توسط ارتش بعث نیز، وقتی حضرت امام (ره) مهیای اقمه ی نماز و آماده ی گفتن تکبیره الاحرام بودند، خبر سقوط شهر را به ایشان گفته بودند و امام (ره) فرموده بودند: «جنگ است دیگر» و ادامه داده بودند: «الله اکبر».

منابع:

1- کارنامه ی عملیات سپاهیان اسلام در هشت سال دفاع مقدس؛ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی.

2- از خونین شهر تا خرمشهر؛ مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ.

شعرهای ضعیف؛ مقصّر کیست؟! سیّد امیر فاطمی(بخش اول)

خوب می دانید که شعر یکی از پایه های اصلی مجالس اهل بیت -: - بوده و هست و یا به تعبیر دیگر، مجلسی نیست - چه در شادی و چه در غم - که در آن شعری خوانده نشود و هم چنین خوب می دانید مجلسی پربارتر و با شکوه تر است که در آن اشعار خوب - با تمام خصوصیاتش - خوانده شود.

متأسفانه گاهی شاهدیم که در مراسم مذهبی شعرهای ضعیف و غیر قابل ارائه - چه از لحاظ محتوا و چه از حیث فرم و یا هر دو - خوانده می شود؛ البته این نقطه ی ضعف یا به خاطر کوتاهی بعضی از مدّاحان است که برای پیدا کردن شعر خوب، وقت نمی گذارند و با شاعران نشست و برخاست ندارند تا مشخصات شعر خوب را بدانند و یا از طرف بعضی از شاعران است که در بعضی مناسبتها، یا شعر کار نمی کنند و یا شعرهای ضعیف و به تعبیر دیگر سیاه مشقهای خود را به دست مدّاحان می دهند. البته در بعضی از اینگونه مناسبتها یکی - دو شعر خوب هم سروده شده که از بس در مراسم مختلف و زمانهای گوناگون مورد استفاده قرار گرفته، دیگر خواندن آنها دچار شدن به دام کلیشه است...

امیدواریم مدّاحان گرامی نسبت به شعر بیشتر حساسیت نشان بدهند و تأکید بیشتری بر آن داشته باشند و هم چنین شاعران بزرگوار نیز با توکل به خدا و توسّل به اهل بیت، شعرهای خوب و ماندگاری در مدح، مولودی و عزای اهل بیت بسرایند؛ مخصوصا در موضوعاتی که غریب تر مانده اند مانند مدح امام حسن مجتبی، امام باقر، امام کاظم، امام جواد، امام هادی، امام حسن عسکری و...