بوق... (نماد صدای تلفنه) بوق...
سلام استاد. من شاگردتون در کلاس های جست وجوی پیشرفته در اینترنت هستم.
ـ بله، بفرمایید.
... (احوال پرسی)
دارم در مورد موضوعی تحقیق می کنم که چند روزه کلافه ام کرده، انگار (تخمشو ملخ خورده). نه کتابی، نه مقاله ای. مگه می شه بین این همه مطلب خوندنی چیزی در این مورد نباشه.
ـ مگه چیه این موضوع کمیاب؟
موضوعم در مورد...؟ ؟؟
... (ادامه ی مکالمه)
...
...
استادم راست می گفت. وقتی خودشان کمیاب بودند، وقتی دیگر مثل آن ها نیست، چه طور می شود توی مقاله ها و کتاب ها اسمی از مثل آن ها آورد. درست ستاره هایی که اطراف خورشیدند، مثل خورشید نمی شوند اما نورشان گاهی یادآور خورشید است. من دنبال مثل آن ها نبودم. لااقل دنبال شاگردهایی بودم که نان و نمک همان مکتب پرورش شان داده بود. جای خورشیدها تو مقاله ام محفوظ بود اما دنبال ستاره های این آسمان می گشتم.
امام حسین (ع) و حضرت زینب (س)، حضرت معصومه (س) و امام رضا (ع)، خورشیدهای درخشانی بودند که اسمی از مثل آن ها در منابع مختلف پیدا نکردم. شاید هم باشند؛ خواهرها و برادرهای وفادار، آسمانی و مقدسی که اسلام را زنده نگه داشتند و از شهر و دیار هجرت کردند و هنوز کسی سراغشان نرفته.
خودمانیم. خواهری تا این حد. کار هر کسی نیست این همه بزرگواری. وقتی خوب فکر می کنم به این نتیجه می رسم:
این دو بانو هر دو دختر امام معصوم و آسمانی اند؛ زینب کبری (س) دخت حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت
معصومه (س) دختر حضرت موسی بن جعفر (ع).
کارهای بزرگ راحت می شود وقتی خواهر امام معصوم باشی. یکی خواهر دو حجت خدا حسن و حسین (ع) است و یکی خواهر امام معصوم حضرت علی بن موسی الرضا (ع).
چه شباهتی مبارک تر از این که هر دو عمه ی امام معصوم اند؛ یکی عمه ی امام زین العابدین (ع) و دیگری عمه ی امام
جواد (ع).
هر دو بانو مورد احترام سه امام مفترض الطاعه قرار گرفته اند. حضرت زینب به وسیله ی پدر بزرگوارشان حضرت علی (ع)، برادرشان حضرت سیدالشهدا (ع) و برادرزاده شان حضرت امام زین العابدین (ع)، و حضرت معصومه به وسیله ی جد بزرگوارشان حضرت امام صادق (ع)، برادر گران قدرشان حضرت رضا (ع) و فرزند برادرشان جوادالائمه (ع) ستایش شده اند.
حالا این دو بانوی بهشتی بر خود واجب می دانند که هجرت کنند؛ هجرتی عاشقانه. هر دو از یک مبدأ؛ از شهر عشق، شهر پیامبر رحمة للعالمین. شعله ی پر نور وجود این دو بانوی آسمانی در مدینه روشن و در سرزمینی دور از زادگاهشان بی فروغ گشت. یکی شام را اصالت بخشید و دیگری دروازه ای از بهشت را در قم گشود.
جستجو در قاموس نور