عراق با تصرف آبادان، چند هدف را دنبال می کرد:
1. تسلط بر آبراه بسیار مهم اروند به طول حدودا هشتاد کیلومتر.
2. تسلط بر راه هایی که به پایانه های سرزمینی خوزستان ختم می شوند.
3. تسلط بر پالایشگاه آبادان به عنوان یکی از مراکز بزرگ صنعت نفت دنیا و 243 مخزن نفت و فرآورده های آن.
4. تصرف جاده آبادان ماهشهر و دستیابی به خور موسی که یکی از چهارده نقطه استراتژیک دنیا است.
یک سال پس از انقلاب تا شروع رسمی جنگ که می توان از آن به عنوان «سال بحران»نام برد، مملو بود از تعرضات متعدد عراق و ضد انقلاب به آبادان: ده ها مورد ترور، قاچاق اسلحه، بمب گذاری، درگیری با نیروهای نظامی، آتش زدن خطوط لوله نفت، حمله به اماکن عمومی و در نتیجه شهید و زخمی شدن ده ها تن از شهروندان آبادانی.
سران حزب بعث می گفتند: در سال 58 حدود صدهزار قبضه اسلحه وارد آبادان شده است. آنها به داشتن حداقل پنجاه هزار تفنگدار از بین مردم منطقه و عشایر امیدوار بودند، اما حماسة مردم انقلابی و عشایر غیور در قالب «کمیتة عشایر» به فرماندهی مرحوم ایت الله شیخ عیسی طرقی (اولین امام جمعه موقت آبادان) خواب آنها را آشفته کرد.
در هشتم آذر 1359 عراق برای عبور از بهمن شیر بر روی یکی از کم عمق ترین نقاط رودخانة بهمن شیر پل شناوری زد و دو گردان نیروی تکاور را وارد آبادان کرد و در درگیری سخت آنها با نیروهای مردمی، سپاه، ژاندارمری که بعضا هر دو نفر با یک اسلحة ابتدایی می جنگیدند، ارتش عراق شکست مفتضحانه ای خورد و با دادن تلفات سنگین، عقب نشینی کرد.
تنها شهر مرزی که با وجود 270 درجه محاصره و فشار بی امان آتشبارهای عراق در طول جنگ سقوط نکرد، آبادان بود. در همین شرایط سخت، بسیاری از مردم در این شهر جنگی به صورت عادی زندگی و حتی ازدواج و تحصیل می کردند! این بخش دیگری از تاریخ ناگفته جنگ است.
جانفشانی های پرسنل فداکار سه بیمارستان امام خمینی(شرکت نفت) طالقانی و شهید بهشتی آبادان، آن هم در فاصله حداقل چهارصد متری از نقطه صفر مرزی، از نقاط نورانی تاریخ مقاومت منطقه است.
آبادان شهری است با بیش از4200 شهید،400 شهید دانش آموز، بیش از بیست شهید روحانی و هزاران مجروح و آزاده که همچنان آماده جانفشانی در راه آرمان های انقلاب است.
یاد مرحوم آیت الله جمی به خیر، که تا آخر در آبادان ایستاد تا آبادان همواره اسطورة مقاومت بماند.
جستجو در قاموس نور