28
خاک زندان
| شنیدستم که در زندان هارون | امام هفتمین با حال محزون |
| به روی خاک زندان مسکنش بود | غل و زنجیر اندر گردنش بود |
| رخ از اشک روان پر ژاله می کرد | ز سوز زهر از دل ناله می کرد |
| دلی لبریز از درد و محن داشت | شکایت با خدای خویشتن داشت |
| که یارب تا کسی در کنج زندان | بمان زار و تنها چون غریبان |
| الهی چون تویی آگه ز حالم | بکن آسوده از رنج و ملالم |
| خلاصم کن از این دنیای فانی | مکان ده در سرای جاودانی |
| زمانی با خدا چون راز می کرد | پس آنگه چشم حق بین باز می کرد |
| به آه آتشین آن بی قرینه | صدا می زد رضا را از مدینه |
| که ای نور و دل و سرو روانم | کجایی ای رضا آرام جانم |
| بیا بابا که وقت احتضار است | به راهت چشم من در انتظار است |
| شتابی کن به وقت جان سپردن | بیا بردار زنجیرم ز گردن |
(مرحوم حاج سید عباس جوهری)
جستجو در قاموس نور