چهار روز عظیم القدر
بباید دانستن که در هر سال، چهار روز عظیم القدرِ جلیل المنزلة است که نزد اَللّه تعالی، أعزّ و أکرمِ سال، آن چهار روز است، و آن روزها را در اصطلاح شرع شریف، ایّام اربعه گویند.
ایّام الهی را عزّت می باید دانستن، و تعظیم و تکریم می باید کردن، تا اَللّه تعالی این کس را در دنیا و آخرت عزیز و گرامی بدارد، و تقصیرات و خطایا و جهالات معاصی او را عفو فرماید.
هر یک از این ایام اربعه را روزه داشتنْ معادل شصت سال روزه گرفتن و شصت سال متّصلْ عبادت کردن است. و غسل کردن در هر یک از این روزها سنّت مؤکّده، و کفّاره بسیاری از گناهان است و تصدّق نمودن در این روزها از اعظم مثوبات و افضل قُرُبات است. یک درهم تصدّق کردن در هر روزی از این روزها مقابل هزار درهم صدقه دادن است در روزهای دیگر.
در بعضی احادیث ائمه طاهرین صلوات اللّه علیهم وارد شده که: مقابل صد هزار درهم تصدّق کردن است در روزهای دیگر. و هر یک مؤمن متعبّد صائم عالم به مسائل دین را در این شب ها به مال حلالِ خود افطار فرمودنْ به منزله آن است که صد هزار صدّیق صائم در سائر شب ها به مال این کس افطار نمایند.
و در هر یک از این ایام اربعه، به وظیفه آن روز از نماز و دعاء مأثور، و زیارت که در خصوص آن روز وارد باشد قیام نمودن، سبب آن می شود که کرام الکاتبینْ آن شخص را از اصفیاء متعبّدین و اولیاء مقرّبین جناب مقدّس الهی بنویسند.
یوم دَحْو الارض
یکی از ایام اربعه، یوم دحو الأرض است و آن روز بیست و پنجم ماه ذی القعدة الحرام است. دحو الأرض یعنی گسترانیدن و پهن کردن و منبسط ساختن جِرم زمین از تحت موضع خانه مبارکه کعبه معظّمه به سائر جهات و اطراف اقالیم.
در این روز بعد از طلوع آفتاب، غسل کردنْ سنّت مؤکّدة و کفّاره گناهان است. در روایت اسحاق بن عبداللّه از امام هادی علیه السلام وارد شده، که روز بیست و پنجم ماه ذی القعده روزی است که اللّه سبحانه و تعالی، جِرم زمین را از زیر کعبه مکرّمه بگسترانیده و پهن کرده است و کشتی نوح نبی از آسیب طوفان در این روز نجات یافته، بر کوه جودی در زمین کوفه قرار گرفته است و صیام این روز، کفّاره هفتاد سال است. یعنی تارک الصوم هفتاد ساله را صیام این روز کفّاره است.
یوم الغدیر
دوم، یوم الغدیر است، و آن هجدهم ماه ذی الحجّة الحرام است که سیّد المرسلین صلی الله علیه و آله ، أمیرالمؤمنین و یعسوب المسلمین علیّ بن ابیطالب علیه السلام را در این روز در بازگشت از حجّة الوداع، در موضع غدیر خمّ به خلافت و نیابت و وصایت خود نصب فرمود. و این روز، عیدِ عظیم و اعظم اعیاد مسلمین است و از زمان رسول اللّه صلی الله علیه و آله تا زمان حاضر چنین مستمر و در کتب حدیث موافقین و مخالفین شیعه، به همین طریق محفوظ بوده است.
یوم المولود
سوم، یوم المولود است که روز ولادت کریمِ شریف خاتم الأنبیاء و سیّد المرسلین بوده و آن روز هفدهم ماه ربیع الأوّل است.
یوم المبعث
چهارم، یوم المبعث است، که اوّلِ بعثت خاتم الأنبیاء به رسالت تامّه و سفارت خاتمه جامعه در این روز بوده است و به جنّ و انس برای اکمال دین و اتمام شریعتْ مبعوث شده است و آنْ روز بیست و هفتم رجب المُرَجَّب است.
این چهار روز در فضل و منزلتْ پنجم ندارد. زهی سعادتمند بنده ای که قدر شرفِ این ایام را دانسته و حقّ کرامت آن ها را شناخته، در طهارت ظاهر و باطن خود کوشیده، در وظایف اعمال و آداب مذکوره، تقصیر و مسامحه جایز ندارد.
چهار شبِ عزیز
بباید دانست که در هر سالْ چهار شب است که بعد از شب قدر از حیث قدر و شرفْ پنجم ندارد و در اصطلاح شریعت مقدّسه آن شب ها را لیالی اربعة می نامند. در هر یک از آن شب ها، غسل و إحیاء تا طلوع صبح و اقامت وظائف اعمال آن شب، از صلوات ادعیه وارد شده و زیارات مستحب و اذکار مخصوصه، معادل شصت سال به عبادت و طاعت گذرانیدن است. و یک درهم تصدّق در هر شبی از آن شب ها، مقابل ده هزار درهم صدقه است در شب های دیگر. امیرالمؤمنین علیّ بن ابیطالب علیه السلام در این شب ها نفس مقدّس خود را در تعب عظیم و مشقّت شدید می داشت از کثرت عبادت و طاعت و مواظبت اوراد و ادعیه و همچنین ائمه دیگر علیهم السلام.
اوّل آن شب ها شب اوّل ماه رجب است، دوم نیمه ماه شعبان، سوم شب عید فطر، چهارم شب عید اضحی و قربان.
جستجو در قاموس نور