×

مال، مال خـــداست!. ..


تعداد بازدید : 440     تاریخ درج : 1394/04/07

آیا خیال می کنی که چون خدا به کسی مالی دهد و او را در آن امین بداند، به او این اجازه را می دهد که اسبی را به ده هزار درهم برای سوار شدن خود بخرد، در صورتی که اسبی به بهای بیست درهم برای او کافی باشد؟. ..»

ابان بن تغلب می گوید: امام صادق(ع) فرمودند:

«أَتَرَی اللهَ أَعْطَی مَنْ أَعْطَی مِنْ کرَامَتِهِ عَلَیهِ ـ وَ مَنَعَ مَنْ مَنَعَ مِنْ هَوَانٍ بِهِ عَلَیهِ ـ لَا وَ لَکنَّ الْمَالَ مَالُ اللَهِ یضَعُهُ عِنْدَ الرَّجُلِ وَ دَائِعَ ـ وَ جَوَّزَ لَهُمْ أَنْ یأْکلُوا قَصْداً ـ وَ یشْرَبُوا قَصْداً وَ یلْبَسُوا قَصْداً ـ وَ ینْکحُوا قَصْداً وَ یرْکبُوا قَصْداً ـ وَ یعُودُوا بِمَا سِوَی ذَلِک عَلَی فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِینَ وَ یلُمُّوا بِهِ شَعَثَهُمْ ـ فَمَنْ فَعَلَ ذَلِک کانَ مَا یأْکلُ حَلَالًا ـ وَ یشْرَبُ ـ حَلَالًا وَ یرْکبُ وَ ینْکحُ حَلَالًا ـ وَ مَنْ عَدَا ذَلِک کانَ عَلَیهِ حَرَاماً ـ ثُمَّ قَالَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْرِفِینَ ـ أَ تَرَی اللَّهَ ائْتَمَنَ رَجُلًا عَلَی مَالٍ ـ خُوِّلَ لَهُ أَنْ یشْتَرِی فَرَساً بِعَشَرَةِ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ یجْزِیهِ فَرَسٌ بِعِشْرِینَ دِرْهَماً ـ وَ یشْتَرِی جَارِیةً بِأَلْفِ دِینَارٍ وَ یجْزِیهِ بِعِشْرِینَ دِینَاراً ـ وَ قَالَ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْرِفِین؛[1]

آیا چنان تصوّر می کنی که خداوند، کسی را که مالی داده است، محترم می دانسته و کسی را که محروم داشته است، خوار شمرده؟ هرگز! بلکه مال، مال خدا است و آن را در نزد اشخاص به امانت می گذارد و بر ایشان روا می دارد که از آن با میانه روی بخورند و با میانه روی بنوشند و با میانه روی بپوشند و با میانه روی زناشویی کنند و با میانه روی از مرکب استفاده کنند و هرچه جز آن (مصرف اقتصادی) باشد، به فقرای مؤمنان دهند و به نابسامانی زندگی ایشان سامان بخشند. پس هر کس چنین کند، آنچه می خورد، حلال است و آنچه می نوشد، حلال است و سواری و مرکب او حلال است و زناشویی او حلال و هر کس چنین نکند بر او حرام خواهد بود.» سپس فرمود:

«لا تُسْرِفُوا، إِنَّهُ لا یحِبُّ الْمُسْرِفِینَ...؛

آیا خیال می کنی که چون خدا به کسی مالی دهد و او را در آن امین بداند، به او این اجازه را می دهد که اسبی را به ده هزار درهم برای سوار شدن خود بخرد، در صورتی که اسبی به بهای بیست درهم برای او کافی باشد؟. ..»

 

[1] «تفسیر العیاشی»، ج 2، ص 13.

 

لینک کوتاه :