قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ ص وَ قَدْ تَذَاكَرَ أَصْحَابُهُ عِنْدَهُ فَضَائِلَ شَعْبَانَ قَالَ شَهْرٌ شَرِيفٌ وَ هُوَ شَهْرِي وَ حَمَلَةُ اَلْعَرْشِ تُعَظِّمُهُ وَ تَعْرِفُ حَقَّهُ وَ هُوَ شَهْرٌ زَادَ اَللَّهُ فِيهِ أَرْزَاقَ اَلْمُؤْمِنِينَ لِرَمَضَانَ وَ تُزَيَّنُ فِيهِ اَلْجِنَانُ وَ إِنَّمَا سُمِّيَ شَعْبَانَ لِأَنَّهُ يَتَشَعَّبُ فِيهِ أَرْزَاقُ اَلْمُؤْمِنِينَ لِرَمَضَانَ وَ هُوَ شَهْرُ اَلْعَمَلِ فِيهِ تُضَاعَفُ اَلْحَسَنَةُ سَبْعِينَ وَ اَلسَّيِّئَةُ مَحْطُوطَةٌ وَ اَلذَّنْبُ مَغْفُورٌ وَ اَلْحَسَنَةُ مَقْبُولَةٌ وَ اَلْجَبَّارُ جَلَّ جَلاَلُهُ يُبَاهِي فِيهِ بِعِبَادِهِ يَنْظُرُ مِنْ عَرْشِهِ إِلَى صُوَّامِهِ وَ قُوَّامِهِ فَيُبَاهِي بِهِمْ حَمَلَةَ عَرْشِهِ فَقَامَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع فَقَالَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي يَا رَسُولَ اَللَّهِ صِفْ لَنَا شَيْئاً مِنْ فَضْلِهِ لِنَزْدَادَ رَغْبَةً فِي صِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ نَتَهَجَّدُ لِلْجَلِيلِ فِيهِ فَقَالَ ص مَنْ صَامَ أَوَّلَ يَوْمٍ مِنْ شَعْبَانَ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ سَبْعِينَ حَسَنَةً اَلْحَسَنَةُ تُعَادِلُ عِبَادَةَ سَنَةٍ وَ مَنْ صَامَ يَوْمَيْنِ مِنْ شَعْبَانَ حَطَّ عَنْهُ اَلسَّيِّئَةَ اَلْمُوبِقَةَ وَ مَنْ صَامَ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ رَفَعَ لَهُ سَبْعِينَ دَرَجَةً فِي اَلْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ يَاقُوتٍ وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ وَسَّعَ عَلَيْهِ اَلرِّزْقَ وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ حُبِّبَ إِلَى اَلْعِبَادِ وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ صَرَفَ اَللَّهُ عَنْهُ سَبْعِينَ لَوْناً مِنَ اَلْبَلاَءِ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عُصِمَ مِنْ إِبْلِيسَ وَ جُنُودِهِ وَ هَمْزِهِ وَ غَمْزِهِ وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِيَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ لَمْ يَخْرُجْ مِنَ اَلدُّنْيَا حَتَّى يُسْقَى مِنْ حِيَاضِ اَلْقُدْسِ وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ أَيَّامٍ مِنْ شَعْبَانَ عَطَفَ عَلَيْهِ مُنْكَرٌ وَ نَكِيرٌ عِنْدَ مَا يَسْأَلاَنِهِ وَ مَنْ صَامَ مِنْ شَعْبَانَ عَشَرَةَ أَيَّامٍ وَسَّعَ اَللَّهُ عَلَيْهِ قَبْرَهُ سَبْعِينَ ذِرَاعاً فِي سَبْعِينَ ذراع ذِرَاعاً وَ مَنْ صَامَ أَحَدَ عَشَرَ يَوْماً ضَرَبَ اَللَّهُ عَلَى قَبْرِهِ إِحْدَى عَشْرَةَ مَنَارَةً مِنْ نُورٍ وَ مَنْ صَامَ اِثْنَيْ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زَارَهُ فِي قَبْرِهِ كُلَّ يَوْمٍ سَبْعُونَ أَلْفَ أَلْفِ مَلَكٍ إِلَى اَلنَّفْخِ فِي اَلصُّورِ وَ مَنْ صَامَ ثَلاَثَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ اِسْتَغْفَرَتْ لَهُ مَلاَئِكَةُ سَبْعِ سَمَاوَاتٍ وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُلْهِمَتْ بِهِ اَلدَّوَابُّ وَ اَلسِّبَاعُ حَتَّى اَلْحِيتَانُ فِي اَلْبُحُورِ أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لَهُ وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ رَبُّ اَلْعِزَّةِ وَ عِزَّتِي لاَ أَحْرَقْتُكَ بِالنَّارِ وَ مَنْ صَامَ سِتَّةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أَطْفَأَ عَنْهُ سَبْعِينَ بَحْراً مِنَ اَلنِّيرَانِ كُلِّهَا وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ غُلِّقَتْ عَنْهُ أَبْوَابُ اَلنِّيرَانِ كُلُّهَا وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ فُتِحَتْ لَهُ أَبْوَابُ اَلْجِنَانِ كُلُّهَا وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةَ عَشَرَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِيَ سَبْعُونَ أَلْفَ قَصْرٍ فِي اَلْجِنَانِ مِنْ دُرٍّ وَ يَاقُوتٍ وَ مَنْ صَامَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ زُوِّجَ سَبْعِينَ أَلْفَ زَوْجَةٍ مِنَ اَلْحُورِ اَلْعِينِ وَ مَنْ صَامَ أَحَداً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ وَجَبَتْ لَهُ اَلْمَلاَئِكَةُ وَ مَسَحَتْهُ بِأَجْنِحَتِهَا وَ مَنْ صَامَ اِثْنَيْنِ وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ كُسِيَ سَبْعِينَ أَلْفَ حُلَّةٍ مِنْ سُندُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ وَ مَنْ صَامَ ثَلاَثَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُتِيَ بِدَابَّةٍ مِنْ نُورٍ عِنْدَ خُرُوجِهِ مِنْ قَبْرِهِ فَيَرْكَبُهَا طَيَّاراً إِلَى اَلْجَنَّةِ وَ مَنْ صَامَ أَرْبَعَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ شُفِّعَ فِي سَبْعِينَ أَلْفاً مِنْ أَهْلِ اَلتَّوْحِيدِ وَ مَنْ صَامَ خَمْسَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ أُعْطِيَ بَرَاءَةً مِنَ اَلنِّفَاقِ وَ مَنْ صَامَ سِتَّةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ جَوَازاً عَلَى اَلصِّرَاطِ وَ مَنْ صَامَ سَبْعَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ كَتَبَ اَللَّهُ لَهُ بَرَاءَةً مِنَ اَلنَّارِ وَ مَنْ صَامَ ثَمَانِيَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ تَهَلَّلَ وَجْهُهُ وَ مَنْ صَامَ تِسْعَةً وَ عِشْرِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَالَ رِضْوَانَ اَللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ اَلْأَكْبَرَ وَ مَنْ صَامَ ثَلاَثِينَ يَوْماً مِنْ شَعْبَانَ نَادَاهُ جَبْرَئِيلُ ع مِنْ قُدَّامِ اَلْعَرْشِ يَا هَذَا اِسْتَأْنِفِ اَلْعَمَلَ عَمَلاً جَدِيداً قَدْ غُفِرَ لَكَ مَا مَضَى وَ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذُنُوبِكَ وَ اَلْجَلِيلُ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ لَوْ كَانَ ذُنُوبُكَ عَدَدَ نُجُومِ اَلسَّمَاءِ وَ قَطْرِ اَلْأَمْطَارِ وَ وَرَقِ اَلْأَشْجَارِ وَ عَدَدَ اَلرَّمْلِ وَ اَلثَّرَى وَ أَيَّامِ اَلدُّنْيَا لَغَفَرْتُهَا لَكَ وَ ما ذلِكَ عَلَى اَللّهِ بِعَزِيزٍ عْدَ صِيَامِكَ شَهْرَ شَعْبَانَ قَالَ اِبْنُ عَبَّاسٍ هَذَا لِشَهْرِ شَعْبَانَ .
ابن عباس عامر گويد: پيامبر خدا صلي الله عليه و آله در حالي كه يارانش در باره فضيلت هاي ماه شعبان گفتگو مي كردند فرمود: ماهي بزرگمند است و آن ماه من است و حمل كنندگان عرش الهي، آن را بزرگ مي دارند و به حق و منزلت آن آگاهي دارند و آن ماهي است كه روزي مومنان در آن ماه براي ماه رمضان فزوني يابد و بهشت ها در آن ماه آراسته گردند و همانا از آن رو«شعبان»نام گرفت كه روزي مومنان در آن ماه فراخ گردد و آن ماه كردار است كه پاداش كردار هفتاد بار افزون شود و بدي مردم فرو ريخته شود و گناه آنان بخشوده گردد و نيكي پذيرفته آيد و خداوند تواناي شكوهمند، بر بندگانش ببالد و از عرش خويش بر روزه داران و عبادتگران بنگرد و پيش روي حمل كنندگان عرش بر بندگان ببالد؛پس علي بن ابي طالب عليه السلام به پا خاست و گفت: پدر و مادرم فداي شما باد اي پيامبر خدا اندكي از فضيلت ماه شعبان را براي ما بازگو تا شوق ما بر روزه داري و به پا داري عبادت فزوني يابد و در آن ماه براي خداوند شكوهمند شب زنده داري كنيم. پس پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: هر كه نخستين روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند براي او هفتاد حسنه نويسد كه هر حسنه با عبادت يك سال برابر آيد؛هر كه دو روز از ماه شعبان را روزه بدارد، گناه هلاكت بار او فرو ريزد؛هر كه سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه از مرواريد و ياقوت براي او در بهشت بالا رود و فراز گيرد؛هر كه چهار روز از ماه شعبان را روزه بدارد، روزي اش فراخ گردد؛
هر كه پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بندگان بر او مهر ورزند و دوستدار او گردند، هر كه شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند هفتاد گونه بلا را از او باز دارد، هر كه هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابليس و لشكريان و وسوسه ها و اشاره هايش سالم ماند؛ هر كه هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از سراي دنيا در نيايد تا آنگاه كه از حوض هاي قدس نوشد؛هر كه نه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، دو فرشته منكر و نكير هنگام بازپرسي از او با او مهربان باشند؛هر كه ده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند گورش را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع فراخ سازد؛هر كه يازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، يازده مناره تابان بر گورش نهاده شود؛هر كه دوازده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار فرشته تا هنگامه دميده شدن در صور هر روز او را در گورش زيارت كنند؛هر كه سيزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان آسمان هاي 09 - 1 هفتگانه براي او آمرزش جويند؛
هر كه چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بر چهارپايان و درندگان و حتي ماهي هاي درياها الهام شود كه براي او آمرزش جويند؛هر كه پانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، پروردگار بزرگمند ندا در دهد كه به بزرگي ام سوگند كه تو را با آتش دوزخ نسوزانم؛هر كه شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درياي آتش بر او خاموش شود؛هر كه هفده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، درهاي دوزخ از او به زنجير كشيده شود؛هر كه هيجده روز از ماه شعبان را روزه بدارد؛ همه درهاي بهشت بر روي او گشوده شود؛هر كه نوزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار كاخ از مرواريد و ياقوت در بهشت به او ارزاني شود؛هر كه بيست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار حور العين را به همسري او دهند؛هر كه بيست و يك روز از ماه شعبان را روزه بدارد، فرشتگان بر او خوشامد گويند و بال هاي خويش را بر او كشند و سايند؛هر كه بيست و دو روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار جامه از«سندس»و«استبرق»بر او پوشانند؛هر كه بيست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هنگام بر آمدن از گورش او را چهارپايي رخشان دهند و بر آن سوار شود و پروازكنان به سوي بهشت آيد؛هر كه بيست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بدارد، شفاعت او در باره هفتاد هزار يكتاپرست پذيرفته آيد؛هر كه بيست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، بيزاري از دورويي به او ارزاني شود؛
هر كه بيست و شش روز از ماه شعبان را روزه بدارد، گذرنامه عبور از پل صراط را براي او نويسد؛هر كه بيست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند امان نامه از آتش را براي او نويسد؛هر كه بيست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، رخسارش تابناك گردد؛هر كه بيست و نه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به خشنودي بزرگ خداي گرامي و شكوهمند دست يابد؛هر كه سي روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرييل عليه السلام از پيشگاه عرش او را ندا دهد: اي مرد كرداري تازه را از سر گير كه بي گمان گناهان پيشين و پسين تو بخشيده شد و خداوند گرامي و بزرگ فرمايد: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره هاي باران ها و برگ هاي درختان و به تعداد شن و شبنم و روزهاي دنيا باشد، بي گمان تو را بخشيدم؛و پس از روزه داري شما در ماه شعبان، اين كار بر خدا گران نيست. ابن عباس گويد: اين پاداش از آن ماه شعبان است
جستجو در قاموس نور