وقتی ابوطالب در مکه از کار قریش و انتخاب نمایندگان و اعزام آنها با هدایا به سوی حبشه، آگاه شد، ابیاتی چند مبنی بر تشویق نجاشی در حمایت از مسلمانان و دفاع از آنها سرود و برای وی به حبشه فرستاد. ترجمه ابیات این است:
- ای کاش می دانستم که جعفر در آن نقطه دور چه می کند، و عمروعاص و دشمنان ما مسلمانان چه خواهند کرد؟
- نمی دانم جعفر و همراهان از حمایت نجاشی برخوردار شده اند، یا نجاشی آنها را از نظر انداخته است؟
- ای پادشاهاه حبشه! تو از هر نسبت ناپسند پیراسته ای.
تو مردی بزرگوار و گران قدری، به همین جهت هر کس رو به تو آورد سختی نخواهد دید.
- بدان که خدای جهان تو را با پناه دادن به کسان مؤمن و بی پناه بیش از پیش تایید و قویت خواهد کرد، و همه گونه اسباب خوش بختی را برایت فراهم می آورد.
- تو وجودی فیض بخشیی که فیضت عام و دوران و نزدیکانت از فیض وجودت بهره می گیرند.
جستجو در قاموس نور