واقعه حره ، قیام مردم مدینه برضد حکومت یزید بود . پس از شهادت حسین بن علی علیهما السلام ، ظلم و فسق یزید فراگیرتر و آشکارتر شد و مردم فساد دستگاه حاکم و ظلم عمال او را دیدند و در مدینه ، آگاهان از اوضاع ، مردم را به زشتکاریهای حکام آگاه ساختند . والی مدینه در آن زمان ، « عثمان بن محمدبن ابی سفیان » بود . اهل مدینه علیه او شوریدند و او و مروان و دیگر امویان را از مدینه بیرون کردند و با « عبدالله بن حنظله » بیعت کردند . خبر قیام مردم مدینه ، با گزارش مروان به گوش یزید رسید . وی سپاهی انبوه را تحت فرمان « مسلم به عقبه »
این قیام که به قیام حره ، حره واقم ، قیام اهل مدینه و ... هم معروف است ، از پیامدهای حادثه عاشورا محسوب می شود و افشاگریهای اهل بیت و اقامه عزا در مدینه و انگیزشهای
صفحه 462
زینب کبری ، در بذرپاشی آن موثر بوده است .
« حره » به سرزمینهای پر سنگلاخ که پر از سنگهای سیاه و سوخته باشد گفته می شد . در مناطقی از جمله اطراف مدینه از این حره ها وجود داشت و برای هر کدام نام بخصوصی هم بود ، به تناسب کسانی که در آن منطقه می زیستند .
جستجو در قاموس نور