کتاب  /  سیره اهل بیت  /  فرهنگ عاشورا  /  ز

زیارت پیاده

تعداد بازدید : 279     تاریخ درج : 1388/10/06    

زیارت پیاده

آنچه در راه طلب خسته نگردد هرگز

پای پرآبله و بادیه پیمای من است

غیر از عشق و محبت ، که پای زائر را پیاده به مرقد حسین (ع) می کشاند و رنج سفر و خوف و خطر را به جان می خرد ، پیاده روی برای زیارت سیدالشهداء ، ثواب بسیار دارد و مورد تأکید پیشوایان دین است . امام صادق (ع) فرموده است : « مَن خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ یریدُ زیارةَ قَبرِ الحُسَینِبنِ عَلِی علیهما السلام اِنْ کانَ ما شِیا کتِبَتْ لَهُ بِکل خُطوَةٍ حَسَنَةٌ وَ مَحا عَنهُ سَیئَةً ... »(550)

صفحه 205

هرکس به قصد زیارت امام حسین (ع) ، پیاده از خانه اش خارج شود ، خداوند در مقابل هر گام ، برای او حسنه ای می نویسد و گناهی از او می زداید .

یکی از زائران همیشگی حسین (ع) که هر ماه آن حضرت را زیارت می کرده ، بخاطر پیری و ناتوانی ، یک بار نتوانست برود . نوبت بعد که پیاده پس از چند روز راهپیمایی به حرم می رسد و سلام می دهد و نماز زیارت می خواند ، در خواب ، آن حضرت را می بیند که به وی می گوید : چرا به من جفا کردی ، تو که نیکوکار بودی ... (551) این شدت عنایت أئمه را به زائر پیاده می رساند . معاویة بن وهب ( از اصحاب امام صادق (ع) ) می گوید : خدمت آن حضرت رسیدم . در مصلای خود در خانه اش نشسته بود و پس از نماز با خداوند راز و نیاز می کرد . از جمله ( در دعا نسبت به زائران قبر حسین (ع) ) می گفت : « خدای زائران قبر حسین را بیامرز ، اینان که در این راه ، پول خرج می کنند ، بدنهای خود را در این راه در معرض قرار می دهند ... خدایا رحمت کن بر چهره هایی که آفتاب ، رنگ آنها را تغییر داده ، صورتهایی که متوجه قبر اباعبدالله است ، چشمهایی که در محبت ما اشک می ریزد ... خدایا این جانها و بدنها را به تو می سپارم ، تا کنار حوض کوثر به هم برسیم ... » (552)

این سنت زیارت پیاده ، از زمان ائمه بوده و تاکنون نیز ادامه دارد و اجر بی شماری برای آن نقل شده است . فاضل دربندی می نویسد : این پیاده بودن ، یا به جهت فقیر بودن زائر است که نشان می دهد این زیارت ، برخاسته از شوق و محبت است ، یا به جهت آنست که زائر ، خود را در برابر سلطان اقلیم جوانمردی و خورشید سپهر عصمت و شهادت کوچک می شمارد و در راه او ، رنج سفر پیاده را بر خود هموار می کند و هر دو ارزشمند است . (553)

در عراق ، از سالها پیش چنین رسم است که هیئتها ، دسته ها و کاروانهایی کوچک یا بزرگ ، در ایام خاصی از بصره ، بغداد و عمدتا از نجف ، برای زیارت کربلا پیاده حرکت می کنند . بویژه در ایام زیارتی خاص مثل نیمه شعبان ، اول رجب ، ایام عاشورا و اربعین بیشتر و پرشکوهتر است و اغلب ، راه کنار ساحل فرات را انتخاب می کنند که از نجف تا کربلا 18 فرسنگ است و چند روز طول می کشد . در این کاروانهای زیارتی پیاده ، علمای بزرگ هم شرکت می کردند ، همچون میرزای نایینی ، آیة الله کمپانی ، سید محسن امین ، و

صفحه 206

بسیاری از علمای معاصر . در این مسیر ، دیدار با عشایر و فعالیتهای تبلیغی هم انجام می گرفت و شعارهایی هم مطرح می شد و روضه خوانی برگزار می گشت .

در ایام حکومتها بعثیها ، این پیاده رویهای پرشکوه ، آن هم از طریق جاده غیر رسمی کنار فرات ، رنگ مبارزه و مخالفت با رژیم عراق هم به خود می گرفت و یک بار هم در ایام اربعین حسینی در سال 1397 ق . به درگیریهای سخت میان نیروهای بعثی با انقلابیون شیعه و کاروانهای زیارتی در طول راه و در حرم اباعبدالله الحسین (ع) انجامید و کشته ها و مجروحان بسیاری داد ، (554) و به « اربعین خونین » معروف شد .

در کوی عشق ، درد و بلا کم نمی شود

از باغ خلد ، برگ و نوا کم نمی شود

تیغ شهادتست دل گرم را علاج

این تشنگی به آب بقا کم نمی شود

قاصد ، تسلی دل عاشق نمی دهد

شوق حرم به قبله نما ، کم نمی شود(555)

550 - بحارالانوار ، ج 98 ، ص 28 ، المزار ، شیخ مفید ، ص 30 .551 - همان ، ص 16 .552 - همان ، ص 52 و 8 .553 - اسرار الشهادة ، فاضل دربندی ، ص 136 ، ( چاپ سنگی ) .554 - شرح مبسوط ماجرا در کتاب « انتفاضة صفر الا سلامیه » از رعد الموسوی آمده است .555 - کلیات صائب تبریزی ، غزل 1523 .
×
لینک کوتاه :