دفاع از فلسطین سیاست راهبردی جمهوری اسلامی ایران

1 . قانون اساسی
بر اساس اصول یکصد و پنجاه و دوم و یکصد و پنجاه و چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، «دفاع از حقوق همه مسلمانان » و حمایت از «مبارزه حق طلبانه مستضعفین در برابر مستکبرین در هر نقطه از جهان » مسؤولیتی است که در بخش یاست خارجی، بر عهده جمهوری اسلامی ایران می باشد . «نفی هر گونه سلطه جویی و سلطه پذیری » و پشتیبانی از «استقلال و آزادی » و برخورداری از «حکومت حق و عدل » برای «همه مردم جهان » از سیاستهای ثابتی است که در همین دو اصل برای این نظام ترسیم شده است . چه اینکه بر اساس اصل یازدهم، «همه مسلمانان یک امت اند و دولت جمهوری اسلامی ایران موظف ست سیاست کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و کوشش پی گیر به عمل آورد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام را تحقق بخشد .»
پشتیبانی از حقوق مسلم مردم ستمدیده و آواره فلسطین و حمایت
همه جانبه از آنان برای بیرون راندن متجاوزان صهیونیستی از سراسر سرزمین فلسطین و حاکمیت شامل و کامل بر رنوشت خویش، از روشن ترین مصادیق مسؤولیت دینی و ملی است که به استناد اصول یادشده، از سوی قانون اساسی به عنوان محور اصلی وفاق ملی و مدیریت کشور و جامعه، بر عهده نظام جمهوری اسلامی و ملت مسلمان ایران می باشد .
2 . منافع ملی
خاستگاه ملی و ماهیت اسلامی نظام جمهوری اسلامی ایران و اراده و خواست عمومی و قطعی جامعه اسلامی ایران در حاکمیت همه جانبه اسلام در این سرزمین و وظیفه مسلمی که هر مسلمان برای گسترش حاکمیت اسلام و حوزه نفوذ آن دارد، به روشنی، تضاد اساسی میان حضور و بقای این نظام و منافع و مصالح این ملت با ماهیت استکباری و سلطه طلب حکومتهایی چون آمریکا و رژیم جعلی اسرائیل را نشان می دهد .
تلاش آمریکا و دیگر قدرتهای همسوی آن، برای گسترش حوزه نفوذ و سلطه خود، و تشویق و تقویت و دفاع همه جانبه آنان سبت به دولت غاصب صهیونیستی، برای تثبیت موقعیت خود و تجاوز به سرزمینهای اسلامی و تضعیف دولتها و کشورهای اسلامی و نزدیک کردن حوزه نفوذ خود به مرزهای جمهوری اسلامی ایران از یک سو، و مسؤولیت دفاع شامل و کامل از منافع ملی و مصالح عمومی و ثبات و استحکام نظام و پس راندن دشمن از مرزهای امن، و تثبیت و تقویت و گسترش حوزه امنیت ملی کشور از سوی دیگر، برای نظام و ملت، جز دفاع همه جانبه از ملت ستمدیده فلسطین و حمایت مادی و معنوی از
آنان برای دستیابی به حقوق خود و حاکمیت کامل آنان بر تمام سرزمین فلسطین، از مرزهای شمالی لبنان تا حدود جنوبی سینا و از مرزهای شرقی اردن و سوریه تا سواحل غربی مدیترانه، راهی دیگر باقی نمی گذارد .
پیوند میان منافع ملی کشور و ضرورت ایستادن در کنار مردم فسطین و مبارزه با اشغالگران سرزمین فلسطین و قدس شریف، موضوعی نیست که در نگاه ناظران منصف و آگاه به مسایل ایران و منطقه، قابل انکار یا تردید باشد . جمهوری اسلامی ایران در موقعیتی نیست که بتواند با پرداختن به امور خویش و نادیده گرفتن سلطه ظالمانه و جعلی اسرائیل در خاورمیانه، پیرامون خود، حصار امنی ایجاد کند . مرزهای امن جمهوری اسلامی ایران تنها با مرزهای رسمی و پذیرفته شده بین المللی «ترسیم » نمی شود و منافع ملی آن در درون این مرزها «تامین » نمی گردد . اگر به عنوان مثال، قدرت موشکی میانبرد ولی دفاعی جمهوری اسلامی ایران، در نگاه دولتمردان آمریکا خطری برای امنیت آن کشور در آن سوی اقیانوس اطلس معرفی می شود، قدرت نظامی رژیم غاصب اسرائیل که به مثابه پادگان نظامی آمریکا عمل می کند، در فاصله حدود 1500 کیلومتری، تهدیدی واقعی برای امنیت و منافع ملی ما به شمار می رود . چگونه است که تنها نیروگاه اتمی در دست احداث جمهوری اسلامی ایران که آغاز آن به سالهای پیش از انقلاب برمی گردد، علی رغم نظارت مسؤولان ذی ربط بین المللی و برای هدفی صلح آمیز و غیر نظامی، گناهی بزرگ و نابخشودنی است اما سلاحهای اتمی رژیم غاصبی که حتی حاضر به امضای قرارداد منع گسترش سلاحهای اتمی نیز نشده است در نزدیکی مرزهای امن ما، مخل امنیت و در تضاد با منافع ملی ما نباشد . و این خود از مصادیق روشن اصل عقلایی در سخن امیرالمؤمنین علی (ع) است که «به خدا سوگند، هیچ مردمی در درون خانه های خود مورد هجوم دشمن قرار نگرفتند مگر اینکه به خواری افتادند .» ⁽¹⁾و این سخن حضرت که «ان اخا الحرب الارق و من نام لم ینم عنه; بی گمان مرد جنگ و مبارزه، همواره بیدار و هشیار است و هر کس بخوابد، [بداند که] دشمن در کمین او، نخوابد .» ⁽²⁾
و این گونه است که حتی اگر روزی مردم فلسطین و دیگر ملتهای اسلامی نیز به هر دلیل دست از مبارزه بردارند و موجودیت رژیم نامشروع اسرائیل را در آن سرزمین بپذیرند، نه تنها از مسؤولیت نظام جمهوری اسلامی ایران در مخالفت و مبارزه با آن رژیم غاصب کاسته نمی شود بلکه باید با احساس مسؤولیت بیشتر در این موضع بماند چرا که آن زمان، خطر نزدیکتر شده است .
3 . وجدان انسانی
آنچه در ماههای اخیر در سطح جهان و حتی در کشورهای غربی و نامسلمان، در حمایت از مردم رنجدیده فلسطین و محکوم ساختن تجاوزها و خونریزی های رژیم متجاوز اسرائیل جامه عمل پوشید، حجت دیگری است بر ما و مسؤولان نظام اسلامی که حتی با صرف نظر از مسؤولیتهای دینی و علایق ایمانی و منافع ملی، از مسؤولیتی که «وجدان انسانی » در دفاع از عدالت و صلح و حمایت از مظلومان فلسطین و رانده شدگان از سرزمین خویش، و زنان و کودکانی که خانه بر سرشان خراب می شود، نمی توان شانه خالی کرد . به حکم انسانیت و به داوری وجدانهای بیدار و به اقتضای نوع دوستی و عاطفه انسانی و به خواست رقت قلب که همه ریشه در فطرت خدادادی دارد، در کشورهای مختلف، هر جا که فرصت بروز و ظهور حکم وجدان و عاطفه بشری و روحیه
عدالت طلبی آدمی، از سوی قدرتها کاملا مهار و سرکوب نشده است، امواج عظیم انسانی به راه افتاد و هر دسته و جمعیتی با ادبیات خاص خود، به حمایت از مظلومان خانه خراب و زجرکشیده و داغ دیده فلسطین و بیان انزجار از رفتار رژیم سفاک اسرائیل و تجاوز ارتش افسارگسیخته آن، پرداخت; که کم و بیش همچنان ادامه دارد . و این حداقل وظیفه انسانی در عدالت خانه «وجدان » و عزاخانه «عاطفه » می باشد . این منطق انسانی امیرالمؤمنین علی (ع) است که «اما اخ لک فی الدین او نظیر لک فی الخلق; مردمان یا برادر ایمانی تواند، یا همانندت در آفرینش .» ⁽³⁾و در رثای پایمال شدن همین منطق انسانی است که «جوانمرد اگر از غصه بمیرد، نه که نکوهش نمی شود» بلکه در نگاه حضرت، «سزاوار ستایش است .» ⁽⁴⁾
4 . مسؤولیت دینی
مرزهای پذیرفته شده بین المللی، واقعیتی است که جهان دیروز و امروز آن را به رسمیت شناخته است . ملتهای بسیاری در درون این مرزها و با حکومتهایی که به حق یا ناحق عهده دار مدیریت سیاسی و نظم اجتماعی آنانند وجود دارند . عوامل متعددی چون نژاد، زبان، دین، موقعیت جغرافیایی، سلطه طلبی و ریاست خواهی، موجب پیدایش مرزها و ملتها شده است . نظام جمهوری اسلامی ایران نیز این امر را پذیرفته است و بدین سان «ملت ایران » به عنوان یک ملت مستقل و برخوردار از یک نظام سیاسی مستقل در درون مرزهای رسمی و شناخته شده خود در کنار دیگر کشورها و ملتها زندگی می کند و از همه حقوقی که یک ملت و یک «کشور مستقل » دارد، برخوردار است و با همه وجود بر تمامیت ارضی خود پای می فشارد و به همه مسؤولیتهای درون مرزی
و فرامرزی خود پای بند می باشد و باید باشد . و به همین سان است دیگر ملتهای اسلامی و غیر اسلامی .
در عرف پذیرفته شده میان ملل و کشورها، اصول حقوق و وظایفی که در «دایره ملت » متوجه ما می باشد، فرقی با دیگر ملتها ندارد، اما مفهوم «امت اسلامی » مفهومی کاملا دینی و قرآنی است که جامعه اسلامی ما و یکایک مسلمانان این کشور را با دیگر ملتهای اسلامی و اقلیتهای مسلمان در هر جای دنیا که باشند، پیوند می دهد و مسایل و مصالح و منافع آنان را با مصالح و منافع ما گره می زند .
از این منظر که یک نگاه کاملا درون دینی و برخاسته از اندیشه اسلامی و مستند به متون صریح و مؤکد دینی است، دیگر مرزهای شناخته شده بین المللی و نژاد و زبان و حتی نوع حکومتها نمی تواند، هیچ مسلمانی را از شمول دایره امت بیرون برد و همه سرزمینهای مسلمانان به عنوان سرزمین امت اسلامی در حمایت آحاد امت اسلامی قرار می گیرد . در این مرحله، به حکم آیه کریمه «ان هذه امتکم امة واحدة » که در دو جای کتاب الهی آمده ⁽⁵⁾، همه مسلمانان، در چارچوب مسؤولیت مشترک و متقابل قرار می گیرند و به فرموده پیامبر عظیم الشان اسلام (ص)، در دفاع از کیان و منافع و جان و مال یکدیگر، «یک دست » هستند: «ان المسلمین ید واحدة علی من سواهم » ⁽⁶⁾و یا «المسلمون اخوة، تتکافا دماؤهم ... هم ید علی من سواهم .» ⁽⁷⁾
ملت مسلمان ایران، از این منظر نمی تواند و نباید خود را از سرنوشت دیگر ملتهای اسلامی و مردمان مسلمان و سرزمین امت اسلامی، فارغ و جدا بداند . با این نگاه، آنچه مسؤولیت مضاعفی را متوجه جامعه اسلامی ما می کند، برخورداری از نعمت بزرگ نظام جمهوری اسلامی است که خاستگاهی کاملا دینی و اسلامی دارد و این ویژگی منحصر به فرد، همان
گونه که مسؤولیتهای ویژه ای را در داخل کشور و در مقابل ملت ایران، بر شانه آن می گذارد، در سطح جهانی و در باره دیگر ملتهای مسلمان نیز وظایف گسترده ای را متوجه آن می سازد و الا به مسؤولیتهای اسلامی خویش عمل نکرده است . همان گونه که آحاد مردم مسلمان ایران، اگر به رسالتی که در مقابل دیگر هم کیشان مسلمان خود دارند، بهای لازم را ندهند، پرواضح است که به مسؤولیت ایمانی و اسلامی خود عمل نکرده اند .
امروز به یک معنا مهمترین و فوری ترین مساله جهان اسلام، موضوع فلسطین و قدس شریف و دفع تجاوز غاصبان صهیونیستی از جان و مال و سرزمین مردم مسلمان آن دیار است . آیا با وقوع جنایاتی همانند آنچه در اردوگاه جنین به دست سفاکان صهیونیستی واقع شد می توان در این مهم تردید کرد . تردیدی نیست که مردم مسلمان فلسطین، چه آنان که در مناطق اشغالی 1948 می باشند، چه آنان که در دیگر مناطق فلسطین به سر می برند و چه میلیونها آواره ای که به دیگر کشورهای اسلامی و غیر اسلامی رانده شده اند، و اکثریت قاطع مردم اصلی فلسطین را تشکیل می دهند، باید بر تمام سرزمین اسلامی فلسطین حاکمیت یابند . آنان و سرزمینشان در دایره امت اسلامی قرار دارد . هیچ کس، چه فلسطینی و چه غیر فلسطینی، نمی تواند اصل حاکمیت مسلمانان و تعلق آن سرزمین به امت اسلامی را مورد تردید یا موضوع بده و بستان قرار دهد . شعار صهیونیستی «زمین در مقابل صلح » معنا و مفهوم ندارد .
بر این اساس همان گونه که حضرت امام خمینی از موضع اسلامی، بر این مهم پای فشرده اند که اسرائیل باید از میان برود و فلسطین و قدس شریف متعلق به مسلمانان است، هیچ طرحی حتی از سوی سران فلسطینی یا مردم فلسطین نمی تواند اصل حاکمیت اسلامی بر آن سرزمین و از میان رفتن رژیم غاصب و جعلی اسرائیل را نادیده بگیرد . و آنچه از سوی رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیت الله خامنه ای در کنفرانس فلسطین به عنوان راه حلی، بر اساس عرف و ملاکهای بین المللی و پذیرش رای اکثریت مردم فلسطین، مطرح شد و اخیرا نیز ایشان در خطبه های نماز جمعه 16/1/81 بر آن تاکید فرمودند ⁽⁸⁾تنها با این هدف است که ملت مسلمان فلسطین به عنوان اکثریت قاطع ساکنان اصلی آن سرزمین، به چیزی جز تحقق حاکمیت مسلمانان و دولت اسلامی و باز گشت تعلق آن سرزمین به اسلام و البته زندگی مسالمت آمیز دیگر اقلیتها در سرزمین اسلامی فلسطین، رای نخواهند داد، و الا نه مسلمانان فلسطین و نه جمهوری اسلامی ایران و نه هیچ کشور اسلامی دیگر نمی تواند از راه حلی سخن بگوید که حتی تلویحا غصب یک وجب از سرزمین فلسطین و حضور سیاسی غاصبان صهیونیستی پذیرفته شود . ملتهای مسلمان و کشورهای اسلامی بویژه جمهوری اسلامی ایران نمی توانند به چیزی جز آنچه حضرت امام خمینی در موضوع فلسطین بر آن تاکید ورزیدند، بیندیشند، و سیاست راهبردی جمهوری اسلامی ایران جز این نیست و نمی تواند باشد . جمهوری اسلامی ایران نیز به همان نسبت که سران فلسطینی به این راهبرد نزدیک شده اند از آنان پشتیبانی کرده است .
اصل تنش زدایی در روابط خود با دیگر کشورها و اصل بازدارندگی دشمنان از تعرض به منافع انقلاب و نظام و کشور و اصل حسن همجواری و روابط مسالمت آمیز با کشورهای دیگر و تلاش برای عدم تحریک دشمنان بهانه جویی چون امریکا و تبیین سیاستهای منطقی و عدالت خواهانه و صلح جویانه، از سیاستهای اصولی نظام جمهوری اسلامی ایران است که در چارچوب آموزه های اسلام و انقلاب و حسن
تدبیر مسؤولان نظام و برخاسته از اصل «حکمت، عزت و مصلحت » در سیاست خارجی کشور است . چه اینکه پیشنهاد «ائتلاف برای صلح » در مقابل ائتلاف برای جنگ بر اساس همین سیاست اصولی مطرح شده است و درست از همین نقطه و برخاسته از مسؤولیت دینی و انقلابی نظام جمهوری اسلامی ایران و دین خواهی مردم مسلمان ایران می باشد . والسلام .
سردبیر
پی نوشت ها:
1) فو الله ما غزی قوم قط فی عقر دارهم الا ذلوا; نهج البلاغه، خطبه 27 .
2) همان، نامه 62 .
3) همان، نامه 53 .
4) فلو ان امرا مسلما مات من بعد هذا اسفا ما کان به ملوما، بل کان به عندی جدیرا; همان، خطبه 27 .
5) انبیاء، آیه 92; و مؤمنون، آیه 52 .
6) بحارالانوار، ج 28، ص 104 .
7) همان، ج 27، ص 67 و نیز ص 69، و نیز نگاه کن: ج 2، ص 148 و، ج 21، ص 138، و ج 37، ص 114 و ج 47، ص 365، و ج 61، ص 150، و ج 70، ص 242، و ج 77، ص 132 و 148، ج 96، ص 81، و ج 100، ص 32 و 46 .
8) نک: روزنامه جمهوری اسلامی، ش 6597، تاریخ 17/1/81، ص 14.

دفاع از فلسطین سیاست راهبردی جمهوری اسلامی ایران

نظرات کاربران