گنجینه معارف

طلیعه(3)

منبع : کتاب زنان، شماره 11 , , , , , تعداد بازدید : 2284     تاریخ درج : 1386/10/05    

علی ابن ابیطالب فقط بنده خدا بود و این بزرگترین شاخصه او است، که می توان از آن یاد کرد و پرورش یافته و تربیت شده پیامبر عظیم الشان است و این از بزرگترین افتخارات اوست.

امام خمینی(ره)

کدام شخصیت می تواند ادعا کند که عبدالله است و از همه عبودیت ها بریده است جز انبیاء عظام؟ و اولیاء عظام؟ که علی (ع) آن عبد وارسته از غیر و پیوسته به دوست که حجب نور و ظلمت را دریده و به معدن عظمت رسیده است و در صف مقدم است.

کدام شخصیت است ]که[ می تواند ادعا کند از خردسالی تا آخر عمر رسول اکرم (ص) در دامن و پناه و تحت تربیت وحی و حامل آن بوده است، جز علی ابن ابیطالب که وحی و تربیت صاحب وحی در اعماق روح و جان او ریشه دوانده، پس او به حق عبدالله است و پرورش یافته عبدالله اعظم.

امام خمینی(ره)

امیرالمؤمنین (علیه الصله و السّلام) از مقیاسهای ما خارج است. او را با ذرع و پیمانه ای که برای سنجیدن انسانها و فضلیتها و محسنات و زیباییها در اختیار ماست، نمی شود سنجید و اندازه گرفت؛ او بالاترین از این حرفهاست.

آنچه که ما می بینیم درخشش آن بزرگوار است که به چشم هر انسانی حتی دشمنان و مخالفان می آید؛ چه برسد به دوستداران و یا شیعیان همچنان که از روایت اهل سنت روایت شده که رسول خدا فرمود: «علی بن ابی طالب یزهر فی الجنه ککوکب الصبح لاهل الدنیا»؛ درخشش امیرالمؤمنین (علیه الصله و السّلام) در بهشت، مثل درخشش ستاره صبح برای مردم دنیاست؛ نور را می بینند، درخشش را می بینند؛ اما ابعاد و جزییات را نمی توانند درک کنند و بینند.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی)

رابطه ملت ما با امیرالمؤمنین (ع) یک رابطه عاشقانه است؛ مساله بالاتر از اعتقاد به ولایت و امامت آن بزرگوار است. اعتقاد به ولایت و امامت وجود دارد و جزو جان ماست؛ جزو اولین آموخته های ما در گاهواره است و ان شاء الله تا گور با ما همراه خواهد بود؛ اما عنصر دیگر در رابطه ملت ما و امیرالمؤمنین(ع) رابطه محبت و عشق است.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی)

آن قدر زیباییها و جلوه ها و جاذبه ها در آن بزرگوار بسیار است که دلی که با این جاذبه ها آشنا شود، نمی تواند نسبت به آن بزرگوار بی تفاوت بماند. هر کس او را به قدری که در همین روایات هست، شناخت، دلباخته او شد.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی)

علی ابن ابیطالب (ع) که برای وصول به مقام والای اخلاص، از همه مال و منال و مقام های دنیوی گذشته بود، آیا امکان داشت که مقام اعتباری و بی جان را هدف خود قرار دهد و از آن مقام اخلاص تنزل کند؟! آری، امیری و خلافت و زمامداری نمی تواند سد راه امیرالمؤمنین (ع) در جاذبه کمال الهی بوده باشد. لذا،

میری ار بینی اندر آن جهان فکرت پنهانی ات گردد عیان.

علامه محمد تقی جعفری

امام امیرالمؤمنین (ع) مرد نمونه اسلام است که اعصار متوالی تا آخر الزمان از آوردن مانندش عقیم می باشد. برتری امام به دیگران امری مشهود و سابقه و تقدم او بر اقران و معاصرانش منکر ندارد.

استاد علی دوانی

امیرالمؤمنین علی(ع) این چهره ناشناخته، این انسان والا، این نمونه کامل مسلمانی که اسلام می خواهد انسانها آن چنان ساخته بشوند، در لابلای اوراق و سطور نهج البلاغه کاملاً شناسایی و تعریف می شود.

مقام معظم رهبری (مدظله العالی)

علی(ع) همان شخصیتی است که همه فضایل و اخلاق کمالیه انسان الهی در وی متجلی شده و علم او در باره انسان آلوده به جهل و تخیل و بازنگری های ذهنی و تأثیر یافته از فرهنگ رسوبی جامعه خود نبوده است. کامجویی، ثروت، مقام، شهوات و شهرت پرستی نتوانسته است سر راه مسافر حقیقی کوی ربوبی را بگیرد.

علامه محمد تقی جعفری

به عقیده من فرزند ابیطالب اولی عرب بود که با روح کلی دمساز و همسایه و همداستان بود. . . علی ابن ابیطالب (ع)رخت از این دنیا بربست در حالی که شهید عظمت خود بود. . . عرب حقیقت مقام او را نشناخت تا از همسایگان آنان از قوم فارس مردانی برخاستند که جواهر را از سنگریزه تشخیص می دادند.

جبران خلیل جبران

کلمات کلیدی
وحی  |  امام  |  تربیت  |  مقام معظم رهبری  |  علی‌ابن‌ابیطالب  |  مدظله‌العالی  | 
لینک کوتاه :